-an-

Sufiksoj en Esperanto
Tipo	Oficialaj	Neoficialaj
Verbaj	-ant-, -int-, -ont- -at-, -it-, -ot-	-unt-, -ut-
Seksaj	-in-	-iĉ-, -ip-
Aliaj	-aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-, -ĉj-, -ebl-, -ec-, -eg-, -ej-, -em-, -end-, -er-, -estr-, -et-, -id-, -ig-, -iĝ-, -il-, -ind-, -ing-, -ism-, -ist-, -nj-, -obl-, -on-, -op-, -uj-, -ul-, -um-.	-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-, -e-, -ed-, -el-, -en-, -enz-, -esk-, -ez-, -i-, -if-, -ik-, -ilion-, -iliard-, -it-, -iv-, -iz-, -j-, -nomial-, -ofon-, -oid-, -ol-, -olog-, -ologi-, -ometr-, -otek-, -oz- -pj-, -t-, -tet-, -uk-.
v • d • r

La vortero -an- estas sufikso en la lingvo Esperanto, kiu signas ke objekto estas “membro de grupo, loĝanto de loko, adepto de doktrino, persono kiu apartenas al loko”^[1]. La vortero, kiu staras antaŭ AN, ĉiam montras, al kio la ano apartenas.

Similaĵoj en aliaj lingvoj: -aner (germana, ekzemple Franziskus, Franziskaner - do franciskano), -an- (itale, ekzemple America, americano - do amerikano), -en (france, ekzemple Inde, indien - do hindiano/baratano)

1. ↑ Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko