Agrara reformo

La disvastiĝo de agraraj reformoj ne okazis same en Eŭropo, nek samtempe nek sammaniere, eĉ en unuopaj landoj. Hispanio ekzemple konservis siajn kamparanajn praktikojn tradiciajn tre malfrue (la foton oni faris en 1955) kompare kun la najbaroj, kiu havis sian agraran revolucion; ĉefe en Andaluzio la sistemo de latifundioj estis deĉiama.

Agrara reformo, aŭ agra reformo, estas registare farata aŭ registare subtenata redisdonado de agro, t.e. kultivataj aŭ kultivotaj terbienoj. Agrara reformo estas aro de politikaj, ekonomiaj, socialaj kaj leĝofarantaj decidoj, kies celo estas modifi la strukturon de posedo kaj produktado de la tero. Krome ĝi povas kaj devas inkludi same metodojn akiri krediton, formadon por la kamparanoj, kaj metodojn plibonigi la produktadon.

Laŭlonge de la historio, la agraraj reformoj respondis ĉu al politikoj de ŝtato, ĉu al premo de sociaj movadoj. Ne malofte, ili estis asociaj al ĝeneralaj programoj de politika aŭ socia reformoj.

La agraraj reformoj klopodas solvi du interligitajn problemojn, nome la koncentriĝo de la terposedo en malmultaj posedantoj (latifundismo) kaj la malalta agrara produktiveco kaŭzata de la manko de uzado de akurataj teknologioj aŭ de la spekulado rilate la terprezoj kio malhelpas aŭ neglektas la produktivan uzadon de la tero.

La metodoj ŝanĝi la havon de la tero estas pere de la eksproprietigo de la tero sen monkompenso aŭ pere de iu maniero kompensi la eksproprietuloj. Ĝenerale la socialaj konsekvencoj estis la kreado de malgranda klaso de et- aŭ mezproprietuloj agrikulturaj kiuj deflankigas la ĝistiaman hegemonion de la latifundistoj. La kritikoj al tia farado baziĝas sur la malmulta produktiveco kreata.


© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search