Bonaventura

Sankta
Bonaventura
Persona informo
Bonaventura
Naskonomo	Giovanni Fidanza
Naskiĝo	30-an de novembro 1220 (1220-11-30) en Bagnoregio
Morto	15-an de julio 1274 (1274-07-15) (53-jaraĝa) en Liono
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	latina • itala • franca vd
Ŝtataneco	Italio vd
Alma mater	Universitato de Parizo vd
Profesio
Okupo	teologo pastro universitata instruisto monaĥino mistikulo aŭtoro lektoro romkatolika kleriko ordenpastro regula kleriko filozofo verkisto Doktoro de la Eklezio vd
Laborkampo	Teologio, administration and management of the church (en) , skolastikismo, predikado, kristana misiado, scientific writing (en) , filozofio, kristana mistikismo, eduko, preĝo kaj religious formation (en) vd
Postenoj Postenoj kardinalo (1273–) Cardinal-Bishop of Albano (en) (1273 (Gregoria)–1274 (Gregoria)) episkopo Minister General of the Order of Franciscans (en) ordenestro vd
Sanktulo
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Bonaventura, aŭ, pliuzate, Sankta Bonaventuro, estis franciskana teologo-filozofo de la 13a jarcento, instruisto ĉe la Pariza Sorbono kaj episkopo kaj kardinalo de la Katolika Eklezio.

Li naskiĝis inter la jaroj 1217/1221 en Bagnoregio (centra Italio), kaj mortis la 15an de julio de 1274 en Liono (Francio). Honorata de la kristana popolo, beatigita de la eklezio, li estis sanktoproklamata de la katolika eklezio la 14an de aprilo 1482, dum la papado de Siksto la 4-a. Junaĝe li decidis eniri la ordenon, ĵus akceptita en la Eklezio, de Sankta Franscisko. En la mondo akademia oni lin epitetis “Doctor Seraficus” (Serafa Doktoro), kiun oni al li konservis ĝis nun, dum kun li per simila titolo de “Doctor Angelicus” (Doktoro Anĝela) estis honorita sankta Tomaso, lia amiko.

Iamaniere li ligiĝas al la famega pentristo Giotto pro la fakto ke Bonaventura verkis biografion - Legendo majora – de la Sanktulo al kiu inspiriĝis la fama pentristo por pentre rakonti la historiaĵojn sur la muroj de Baziliko de Sankta Francisko el Asizo (Italio). En tiu verko li nur rikoltis la atestaĵojn de la unuaj kompanuloj de la sanktulo, kies franciskanan ordenon li estris kiel ĝenerala ministro laŭ deksep jaroj. Por pli kongrua vivo de la fratulaj komunumoj li studigis kaj pretigis la “Konstituciojn” kiu restos la bazo de la estonta leĝaro en la ordeno.