Judeo (romia provinco)

Judeo^[1] (hebree יהודה, norme Jehuda; en la kojnea greka Ιουδαία, plene Ἐπαρχία Ιουδαίας, latine Iudaea, ligite Iudæa, plene Provincia Iudaea) estis prefektujo, kun ĉefurbo Jerusalemo, de la romia provinco Syria kiu inkluzivis Judeon, Galileon, Samarion – proksimume do la nunan geografian Israelon – kaj Idumeon. Ĝi estis administrata de prokuroro^[2], laŭleĝe elektita de la imperiestro, kun la kunlaborado de lokaj vasalaj reĝoj kaj de iuj religiaj kunlaboraj aŭtoritatoj.

↑ artikolo Judujo kaj artikolo Judeo en la Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), eldono de 2020, reta versio: Baze la gvida esperantlingva vortaro difinas, ke Judujo (930 ĝis 586 antaŭ nia erao) estis la juda ŝtato antaŭ kaj Judeo la juda ŝtato post la babilona ekzilo (de 539 antaŭ nia erao ĝis la jaro 135, kiam post la Bar-Koĥba-ribelo tute malfondiĝas la romia provinco Judeo kaj la urbo Jerusalemo estas komplete detruita.)
↑ Tiu termino estas citita de la historiisto Tacito, sed laŭ aliaj historiistoj la vera titolo estis Praefectus.

[1] rtikolo Judujo kaj artikolo Judeo en la Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), eldono de 2020, reta versio: Baze la gvida esperantlingva vortaro difinas, ke Judujo (930 ĝis 586 antaŭ nia erao) estis la juda ŝtato antaŭ kaj Judeo la juda ŝtato post la babilona ekzilo (de 539 antaŭ nia erao ĝis la jaro 135, kiam post la Bar-Koĥba-ribelo tute malfondiĝas la romia provinco Judeo kaj la urbo Jerusalemo estas komplete detruita.)

[2] Tiu termino estas citita de la historiisto Tacito, sed laŭ aliaj historiistoj la vera titolo estis Praefectus.

[1]

[2]