Kajuto

Kajuto^[1] (el la mezepoke malaltgermana vorto kaiüte por "loĝkabano sur velŝipo") laŭ PIV estas

• surŝipa ĉambreto - en velboato aŭ jaĥto, sed ankaŭ en grandaj ŝipoj - por ŝipanoj aŭ pasaĝeroj
• enaviadila ĉambreto por pilotoj aŭ pasaĝeroj
• tiu parto de kosmoŝipo, en kiu loĝas la kosmonaŭtoj

Laŭ Francisko Azorín Kajuto estas Ŝipa kabino.^[2] Li indikas etimologion el holande [tiel] kajuit (kabino) el ka + hutte (fi + loĝejo).^[3]

Kajuta servisto estas maristo sur granda ŝipo, kies sola tasko estas priservi la pasaĝerojn en iliaj kajutoj.

1. ↑ Difino de kajuto en PIV
2. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 100.
3. ↑ Azorín, samloke.