Lanterno

Lanterno
v • d • r

Lanterno estas la kombino de lumfonto kaj protekto de ĝi, fajrujo, kontraŭ vento aŭ pluvo. Esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta vortaro klarigas ĝin "speco de skatolo kun travidaj flankoj, en kiun oni metas kandelon aŭ alian lumilon, por ĝin ŝirmi kontraŭ vento"^[1].

Laŭ Francisko Azorín Lanterno estas Skatolo kun tralumeblaj partoj en kiu oni metas lumigilon. Prisma surtegmanta konstruaĵo kun ampleksaj aperturoj por faciligi la sunlumigon internan.^[2] Li indikas etimologion el la greka lampter kaj de tie la latina lanterna.

1. ↑ PIV, 1970, paĝo 616
2. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 126.