Ramajano

रामायण
popola eposo • literatura verko
Aŭtoroj
Aŭtoro	Valmikio
Lingvoj
Lingvo	sanskrito
Eldonado
Ĝenro	epopeo
Partoj • Balakanda • Ayodhya Kanda • Aranyakanda • Kishkindhakanda • Sundara Kanda • Lankakanda • Uttarakanda vd
Roluloj Ramo • Sito (Ramajano) • Lakshmana • Ravano • Hanumano • Garudo • Dasharatha • Kaikeyi • Barato (Ramajano) vd
v • d • r

La Ramajano (sanskrite रामायणम्, Rāmāyaṇam) estas unu el la du plej gravaj sanskritlingvaj epopeoj de Antikva Hindio. La alia granda epopeo estas la Mahabarato, kun kiu ĝi estas parto de la epopea stilo konata kiel itihāsa,^[1] kiu signifas historion. La eventoj priskribitaj en la Ramajano okazas antaŭ ol tiuj de la Mahabarato.

La Ramajano estas atribuita al la saĝulo Valmikio, kaj ĝi rakontas pri la vivo de Ramo —la legenda princo de la raĝlando Kosalo— kaj sekvas lian dek-kvar-jaran ekzilon en la arbaro, ordonita de lia patro, la raĝo Daŝarato, pro peto de lia duonpatrino Kajkejio; liajn vojaĝojn tra arbaroj en Barato kun liaj edzino Sito kaj frato Lakŝmano; la forrabon de Sito de la granda raĝo de Lanko, Ravano, kiu rezultis en milito inter Ramo kaj Ravano; kaj la eventualan revenon de Ramo al Ajodjo —la ĉefurbo de Kosalo— por esti fine kronita kiel raĝon.

En hinduismo, ĝi estas konsiderita kiel la unua poemo (adikavya) kaj ties roluloj Ramo, Sito, Lakŝmano, Barato, Hanumano kaj Ravano estas fundamentaj en la kulturo de Sudazio kaj Sudorientazio, kiel Barato, Nepalo, Srilanko, Tajlando, Kamboĝo kaj Indonezio.

1. ↑ Encyclopedia Britannica.