Senarbarigo

Monto Djouce, kaj same la plej granda parto de la insulo de Irlando, estis sisteme senarbarigita dum la 17-a kaj 18-a jarcentoj, por atingi lignon ĉefe por ŝipkonstruado.

Senarbarigo estas la transformo de arbaraj areoj al nearbara zono por uzado kiel plugebla tero, paŝtejo, setlejo, lignorikolta areo, aŭ nefruktodona tero. Ĝenerale, la forigo aŭ detruo de signifa kvanto de arbaraj areoj kaŭzas degraditan medion kun reduktita biodiverseco. En multaj landoj, amasa senarbarigo estas survoje kaj ŝanĝas kaj la klimaton kaj la geografion. Senarbarigo rezultas el forigo de arboj sen sufiĉa rearbarigo, kaj rezultas en malpliigo de habitato kaj biodiverseco. Akiro de ligno estas unu el la kaŭzoj, sed ekzistas multaj pliaj.^[1]

↑ http://www.actionbioscience.org/environment/nilsson.html Arkivigite je 2019-06-07 per la retarkivo Wayback Machine Do We Enough Forests? By Sten Nilsson

[1] ttp://www.actionbioscience.org/environment/nilsson.html Arkivigite je 2019-06-07 per la retarkivo Wayback Machine Do We Enough Forests? By Sten Nilsson

[1]