Unuaj centroj de la Kristanismo

La Originoj de la unuaj centroj de kristanismo ĝenerale kovras la periodon kiu etendiĝas ĝis la unua koncilio de Niceo 325. Ĝi naskiĝis el la romia provinco de Judujo en la okcidenta Azio kaj disvastiĝis tra la tuta romia imperio, nome en la orienta Afriko kaj okcidenta Azio (ĝis atingi Hindion). Dekomence, tiu disvastiĝo estis strikte ligita al la centro de juda fido jam ekzistantaj, en la juda diasporo. La unuaj kristanoj, do , estis judoj aŭ prozelitoj, nomataj ankaŭ "Diotimantoj".^[1]

Iuj de tiuj centroj estis alestigitaj rekte de apostoloj kiuj foriĝis el Jerusalemo sekve de persekutoj flanke de la judaj aŭtoritatoj, kiel dirite en la Agoj de la Apostoloj. Entute la kristanaj komunumoj nombris almenaŭ 40 formitaj antaŭ la jaroj centaj.^[2]<

1. ↑ La "Ditimantoj" estis klaso de nejudoj, s]]mpatiantoj kiuj kutime vizitis la Templon kaj cititaj en la Nova Testamento kaj en aliaj fontoj. Vidu: Timo antaŭ Dio.
2. ↑ Vidmar, The Catholic Church Through the Ages (2005), pp. 19-20