Vitro

Vitro estas travidebla, malmola, forta, kemie inerta, kaj biologie nereakciema amorfa solido. Tiel, vitro estas tre utila materialo. Tamen, ĝi ankaŭ estas tre frakasiĝema kaj povas rompiĝi al multaj akraj pecoj.

Kutime senkolora, vitro povas esti kolorigita per aldono de metaloj aŭ metalaj oksidoj.

Ordinara vitro estas plejparte silicia dioksido (SiO₂), kiu estas la sama kemiaĵo trovebla en kvarco.

Laŭ Francisko Azorín vitro estas Artefarita silikato de pluraj bazoj, malmola, travidebla, rompebla. Kiam ĝi enhavas 50% aŭ pli da plumbo, nomigas kristalo.^[1] Li indikas etimologion el la latina vitrum, el vitreum (vitra, hela). Kaj li aldonas la terminojn vitristo, por profesiulo okupata prilabori vitron; ornama vitro, kolora vitro, flinta vitro, armita vitro.^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 211.
2. ↑ Azorín, samloke.