Alfontso I.a Nafarroakoa

Alfontso I.a Nafarroakoa
	; Irudi gehiago
; Gaztelako Erresumako King of Castile (Iure uxoris) (en)
; Leongo Erresumako King of León (iure uxoris) (en)
; Galiziako Erresumako Galiziako erregea
Ribagortzako konderriako Ribagorzako kondea
; Aragoiko Erresumako Aragoiko monarka
Iruñeko Erresumako Iruñeko erregea
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Alfonso Sánchez
Jaiotza	Aragoiko Erresuma, 1073
Herrialdea	Aragoiko Erresuma ; Iruñeko Erresuma
Heriotza	Poleñino, 1134ko irailaren 7a (egutegi gregorianoa) (60/61 urte)
Hobiratze lekua	Chapel of Saint Bartholomew (Huesca) (en)
Familia
Aita	Antso V.a Nafarroakoa
Ama	Felizia Roucykoa
Ezkontidea(k)	Urraka Gaztelakoa (1109 (egutegi gregorianoa) - 1115)
Seme-alabak	ikusi baliorik ez;
Anai-arrebak	ikusi Ramiro II.a Aragoikoa; Petri I.a Nafarroakoa; Fernando Santxitz;
Leinua	Ximeno etxea; Royal house of Aragon (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	Erdi Aroko aragoiera; gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	agintaria eta Miles Christianus (en)
Lan nabarmenak	ikusi Alfontso I.a Borrokalariaren testamentua;
Izengoitia(k)	el Batallador, el Bataller eta Borrokalaria
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkak	Cutandako gudua; Baionako setioa (1130-1131); Valtierrako gudua; Zaragozako errekonkista; Fragako gudua; Military expedition of Alfonso I of Aragon through Andalusia (en) ; Battle of the Alcalans (en) ; Battle of Arnisol (en) ; Siege of Larida (en) ; Siege of Morella (en) ; Candespinako gudua

Alfontso I.a batzuetan Alfontso Borrokalaria bezala ezagutua^[1]^[2] (1073 – Poleñino, 1134ko irailaren 7a),^[3] Aragoi eta Iruñeko erregea izan zen (1104 – 1134).

Aita Antso V.a Ramiritz (Aragoi eta Iruñeko erregea 1063 eta 1094 artean) eta ama Felizia Roucykoa zituen^[4]. Tronua lortu zuen Petri I.a anaiordea hil zenean. Musulmanen aurkako borrokan nabarmendu zen, Zaragoza konkistatu eta gero bere erresuma bikoiztuz. Urraka Gaztelakoarekin ezkondu baitzen, aldi batean Gaztelako Erresuma gobernatu zuen. Hori zela eta 1109 eta 1114 artean «Gaztela, Toledo, Aragoi, Iruñea, Sobrarbe eta Ribagortzako errege eta enperadore» titulua aldarrikatu zuen, nobleteriaren beraren aurkako jarrerak ezkontza baliogabetu zuen arte. Bere garaipenek sona handia eman zioten Erdi Aroan zehar eta XIV. mendeko San Juan de la Peñako kronikak honela zioen nafar-aragoieraz: «clamabanlo don Alfonso batallador porque en Espayna non ovo tan buen caballero que veynte nueve batallas venció», hau da, «On Alfontso Borrokalaria deitzen zioten Espainian hogeita bederatzi gudu irabazi zituen beste zaldizko hoberenik ez zegoelako». Bere kanpainetan Kordoba, Granada eta Valentziako ateetan izan zen eta, besteak beste, Valtierra, Cutanda edo Cullerako guduetan, musulmanak mendean hartu zituen.

Hiltzean bere bizitzaren pasadizorik eztabaidatuenetariko bat jazo zen: erresuma militar ordenen artean banatu zuen. Hau nobleek ez zuten onartzen eta erresuma bitan zatitu zuten, Ramiro II.a Monjeak Aragoiko Erresuma^[5] eta Gartzia V.a Ramiritzek Iruñeko Erresuma jarauntsi zituzten.