Epika

Epika (antzinako grezieratik ἐπικός, epikos, eta horren jatorria ἔπος, epos, «hitza, istorio, poema»^[1]) gertakizun eta ekintza gogoangarriak –bortitzak edo heroikoak gehienetan– kantatzen dituen literatura generoa da. Alor honetan bi testu mota bereizten dira: epopeia (oso luzea) eta kantu epikoa (laburragoa eta berriagoa)^[2].

Antzinako gizarteek herrien ohituretan eta gertakizun historikoetan oinarritutako poemak egin eta bildu zituzten. Lan horietan herrian izandako borrokak eta heroien ekintzak goraipatzen ziren. Homerok eta Virgiliok beren poema epikoetan gai horiek jaso zituzten (Homeroren Iliada eta Odisea; Virgilioren Eneida).

Ekialdeko herrietan ere gauza bera egin zuten. Mesopotamian Gilgamexen epopeia (K.a. 3.000. urte ingurukoa) hartu izan da epikaren aitzindari, baina Homeroren poemak (K.a. 900-750) dira zalantzarik gabe epikaren hasiera adierazi zutenak, eta epikaren arauen iturri nagusia eman dutenak. Homeroren lan horien ezaugarriak, deskripzioak, adjektiboak, esaerak, bat-bateko ahozko poesia, eta poesia-mota horren arauetan oinarritzen dira.

1. ↑ Epic. in: Online Etymology Dictionary. etymonline.com.
2. ↑ Igerabide, Joan Krutz. Epika. in: Literatura Terminoen Hiztegia. euskaltzaindia.eus.