Erosahalmenaren parekotasun

Artikulu honek erreferentziak behar ditu. Hemen erreferentzia egiaztagarriak gehituz lagun dezakezu.

Erosahalmenaren parekotasuna (ingelesez: PPP, purchasing power parity) herrialde batean sortutako ondasun eta zerbitzuen kantitateen azken batura da, erreferentzia-herrialde baten diru-balioaren arabera.Salamancako unibertsitate monetaristaren kideek XVI. mendean garatu zuten ideia batean oinarritzen da^[1], eta XIX. Mendearen hasieran Nazio Batuen Diru Funtsak erabilitako neurketa-sistema ere bilakatu egin izan zen.

Herrialde desberdinetako produktu gordina alderatu nahi duzunean, informazioa homogeneizatu behar da, herrialde bakoitzak bere produktua bere tokiko monetan  diruan neurtzen baitu. Horretarako, BPGa moneta komun bihurtu behar da, truke-tasen bidez. Erosketa-boterearen parekotasuna ondasunen eta zerbitzuen produkzioa alderatzeko neurri egokienetakoa da, biztanleko produktu gordin nominalen gaineko abantailekin, prezioen aldaerak kontuan hartuta. Adierazle honek truke-tasen aldakuntzarekin loturiko ilusioa ezabatzen du, beraz, moneta baten balioespena edo amortizazioa ez da aldatuko herrialdeko erosteko ahalmenaren parekotasuna, herrialde horretako biztanleek soldatak jasotzen baitituzte. BPGaren eragina BPG-ren PPPk ondasun eta zerbitzuen zenbatekoa da, truke-tasaren aldakuntzak, inportazio eta esportazioei dagokienez.

Oro har, ondasun eta zerbitzuei esleitutako prezio sorta kalkulatzen da herrialde bat erreferentzia gisa hartuta. Gertatzen den ohiko arazoa da, erreferentzia hau lortzea da, herrialdeen artean dauden ondasun eta zerbitzuak ezberdinak bait dira eta horretarako ezeztapena, kalitatea edo erabilgarritasuna kontuan hartu beharko dira. Hori dela eta, oro har, BPG-ren (nominal eta PPA) herrialdeen zerrendetan, Estatu Batuetako balioa berdina da.

1. ↑ Taylor, Alan M.; Taylor, Mark P.. (July 2004). The Purchasing Power Parity Debate. (Noiz kontsultatua: 2018-04-16).