Erromatar Inperioa

Erromatar Inperioa
K.a. 27 – 476/1453[oh 1]
Autokrazia
Erromatar Inperioko bandera

Erromatar Inperioko armarria

Goiburua
Senatus Populusque Romanus (SPQR)
Erromatar Inperioaren kokapena
Geografia
HiriburuaErroma
Biztanleria88.000.000 (117)
Azalera5.000.000 (117[1]) km²
Kultura
Hizkuntza(k)Latina
Historia
Zesar Augusto enperadore bihurtzen daK.a. 27
Ezeztatua1453
Aurrekoa
Erromatar Errepublika
Ondorengoak
Bizantziar Inperioa
Mendebaldeko Erromatar Inperioa

Erromatar Inperioa[2] (latinez: Imperium Romanum; antzinako grezieraz: Βασιλεία τῶν ῬωμαίωνBasileía tôn Rhōmaíōn) Antzinako Erromako errepublikaren ondorengo aldia izan zen.[oh 2] Estatu gisa, Mediterraneo itsasoaren inguruko lurralde-ustiapen handiak sartzen ziren Europan, Ipar Afrikan eta Mendebaldeko Asian, enperadore baten gobernupean. Zesar Augusto lehen enperadore gisa boterea eskuratu zuenetik III. mendeko anarkia militarrari, Italia bere probintzietako metropoli gisa zuen Printzerria izan zen, Erromako hiriarekin hiriburu bakar gisa. Ondoren, Mendebaldeko Erromatar Inperioaren eta Ekialdeko Erromatar Inperioaren kontrola partekatu zuten hainbat enperadorek gobernatu zuten Inperioa. Erromak bi aldeen kapital nominala izaten jarraitu zuen 476. urtera arte, ikur inperiala Konstantinoplara bidali zutenean, Ravenna mendebaldeko hiriburua barbaro germaniarrek harrapatu ondoren. Kristautasuna 380an Erromatar Inperioko estatu-eliza gisa hartzeak eta Mendebaldeko Erromatar Inperioa germaniar erregeen menpe erortzeak, hitzarmenez, antzinate klasikoaren amaiera eta Erdi Aroaren hasiera markatzen dute. Gertaera horien ondorioz, Ekialdeko Erromatar Inperioaren pixkanakako helenizazioarekin batera, historialariek Erdi Aroko Erromatar Inperioa bereizten dute, ekialdeko probintzietan mantentzen zena, Bizantziar Inperioa izenarekin.

Erromatar Inperioaren aurreko Estatua, Erromatar Errepublika, larriki ezegonkortu zen gerra zibiletan eta gatazka politikoetan. K.a. I. mendearen erdialdean, Julio Zesar diktadore betiereko izendatu zuten, eta gero K.a. 44an erail zuten. Gerra zibilek eta proskripzioek aurrera jarraitu zuten, eta, azkenean, Zesar Augustok Marko Antonio eta Cleopatrari irabazi zien K.a. 31n Aktiumgo guduan. Hurrengo urtean, Zesar Augustok Egiptoko Erresuma Ptolemaotarra konkistatu zuen, eta amaiera eman zion Alexandro Handiaren K.a. IV. mendeko konkistekin hasitako garai helenistikoari. Zesar Augustoren boterea erasoezin bihurtu zen, eta Erromako Senatuak botere orokorra eta Augusto titulu berria eman zizkion, lehen enperadore erromatar bihurtuz. Konkistatutako lurraldeen administrazioa berrantolatu zuen, eta probintziak bi kategoriatan banatu zitue, probintzia senatorialak eta inperialak, Italian izan ezik, zeinek metropoli gisa funtzionatzen jarraitu zuen.

Erromatar Inperioaren lehen bi mendeetan, aurrekaririk gabeko egonkortasun eta oparotasun aldi bat izan zen, Pax Romana izenekoa. Erroma Trajanoren agintaldian (A. D. 98–117) iritsi zen lurralde hedadurarik handiena; Komodoren agintaldiarekin batera, zailtasunak eta gainbehera hasi ziren (177–192). III. mendean, Inperioak bere existentzia arriskuan jarri zuen krisi bat jasan zuen, Galietako Inperioa eta Palmirako Inperioa erromatar estatutik banandu baitziren, eta bizitza laburreko enperadore batzuk, sarritan legioetakoak, izan ziren Inperioaren buru. Aurelianoren azpian bateratu zen berriro ere (270–275). Egonkortzeko, Dioklezianok gorte inperial bana ezarri zituen Ekialde Grekoan eta Mendebalde Latinoan 286an; kristauak botere-posizioetara iritsi ziren IV. mendean, Milango Ediktuaren ondoren, 313. urtean. Handik gutxira, Migrazioen Garaiak Mendebaldeko Erromatar Inperioaren gainbehera ekarri zuen, herri germaniarren eta Atilaren Hunoen inbasio handiekin. 476an Ravenna heruliar germaniarretara erori eta Romulo Augustok Odoakroren aurrean etsi zuenean, Mendebaldeko Erromatar Inperioa kolapsatu egin zen azkenean; Zenon ekialdeko enperadore erromatarrak formalki indargabetu zuen 480an. Ekialdeko Erromatar Inperioak beste milurteko batez iraun zuen, harik eta Konstantinopla 1453an Mehmed II.aren mendeko turkiar otomandarren eskuetan erori zen arte.

Inperioaren garaia bi azpigaraitan banatzen da askotan: Goi Inperioa eta Behe Inperioa. Goi Inperioa hasieratik, III. mendeko krisira arte iraun zuen gutxi gorabehera, historialari guztiak ez baitatoz bat amaiera data berean. Behe Inperioa Mendebaldeko zatia galtzen denean jarri dute ikerlari gehienek, 476. urtean.

Erromako Inperioaren hedadura eta iraupen handia dela eta, Erromako instituzioek eta kulturak eragin sakona eta iraunkorra izan zuten gobernatzen zuen lurraldean hizkuntzaren, erlijioaren, artearen, arkitekturaren, literaturaren, filosofiaren, zuzenbidearen eta gobernu-formen garapenean. Erromatarren latinezko hizkuntzak Erdi Aroko eta Aro Modernoko hizkuntza erromantzeetarantz eboluzionatu zuen, eta Erdi Aroko grekoa, berriz, Ekialdeko Erromatar Inperioko hizkuntza bihurtu zen. Inperioak kristautasuna hartu zuenean, Erdi Aroko kristau herriaren bidea sortu zen. Arte erromatar eta grekoak eragin handia izan zuen Italiako Errenazimentuan. Erromako tradizio arkitektonikoa arkitektura erromanikoaren, errenazentistaren eta neoklasikoaren oinarri izan zen, eta eragin handia izan zuen arkitektura islamikoan ere. Erdi Aroko Europan zientzia eta teknologia grekoa eta erromatarra berraurkitzeak (zientzia islamikoaren oinarria ere izan zen) Errenazimentu Zientifikoa eta Iraultza Zientifikoa ekarri zituen. Zuzenbide erromatarraren corpusak munduko lege-sistema moderno askotan ditu ondorengoak, hala nola Frantziako Kode Napoleonikoan; Erromako erakunde errepublikanoek, berriz, ondare iraunkorra utzi dute, eta eragina izan dute Erdi Aroko hiri-estatu italiarretan, lehen Estatu Batuetan eta beste errepublika demokratiko moderno batzuetan.


Aipuaren errorea: <ref> tags exist for a group named "oh", but no corresponding <references group="oh"/> tag was found

  1. Taagepera, Rein. (1979). «Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D.» Social Science History 3 (3/4): 115–138.  doi:10.2307/1170959. ISSN 0145-5532. (Noiz kontsultatua: 2023-01-28).
  2. EIMA: Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search