Gaixotasun terminal

Gaixotasun terminala edo hilurreneko gaixotasuna XX. mendean zabaldutako kontzeptu medikoa da, sendatzerik edo modu egokian tratatzerik ez daukan gaixotasuna izendatzen duena. Haren ondorioz, denbora tarte labur batean pazientearen heriotza etorriko dela espero daiteke kasu gehien-gehienetan, laburtasunarena aldakorra ahal izan arren. Orokorrean, fase honetan dauden gaixo terminalak bi taldetan sailkatzen ditugu, alde batetik onkologikoak edo minbiziak jotakoak eta bestetik "ez onkologikoak" edo bestelako gaixotasunak pairatzen dituztenak, tartean fase aurreratuan dauden Biriketako Gaixotasun Butxatzaile Kronikoa (BGBK) eta Bihotz-gutxiegitasun kronikoa.

Sarritan, bizitzaren azken faseko gaixotzat hartzen ditugu bizi itxaropena sei hilabetekoa edo txikiagoa dutenak, eritasunak haren ohiko bilakaera edukiko duela suposatuta. Hilabete kopuru hori estandarizatu egin bada ere, bizitza-luzeraren estimazioak okerrak izan daitezke. Beraz, diagnostiko zuzena izan arren gaixo batek gainditu dezake sei hilabeteko muga hori. Halaber, aurrera astiro egiten duen gaixotasuna pairatzen duen paziente bat, Alzheimerra adibidez, agian ez dute terminaltzat joko bizi itxaropen handiagoa duelako.