Hegazkin-ontzi

Hegazkin-ontzia hegazkinak garraiatu eta beraiekin operatzeko gaitasuna duen itsasontzi bat da. Borrokan sar daitezkeen gerra- edo miaketa-hegazkinentzako base mugikor gisa balio du. Berezko borroka-taldea dauka hainbat destruktorez, gurutzaontziz, itsaspekoz, anti-urpeko ontzi helikopteroz eta alerta lasterreko hegazkinekin, eta horiek guztiek hegazkin-ontzia babestu eta zaindu egiten dute.

Lehenengo Mundu gudan zehar, potentzia handi askok abiazio ontziratua edukitzeko garrantzi estrategikoa zuela ulertu zuten, lurralde nazionaletik urrun zeuden lurraldeetan edo itsasoz haraindiko lurraldeetan zeuden gatazken konfrontazioak aireko baliabideak ez zegoelako. Bigarren Mundu Gerrako indar aliatuen garaipen nabala, neurri handi batean hegazkin-ontziei zela eta, hauek, armada baten arma indartsu eta boteretsu bilakatu ziren. Hondoratu ziren hegazkin-ontzi bakarrak Bigarren Mundu Gerraren urteetan zehar hondoratu ziren.

Ontzi-suteak edo aireko bonbardaketak gaur egun gertatzea zaila da, radar aurrerapenak eta guda-taldeen estalketa direla eta. Bake garaian, kanoiontziaren diplomazia hegazkin-ontzien eginkizun modernoa da. Berrikuntza modernoen artean katapulta elektromagnetikoa dago. Lurrean badaude pistak mota horietako hegazkin-ontzietan lan egingo duten langileek entrenatzeko. Hegazkin-ontziak gudarako itsasontzi handienetakoak direnez, bere eraikuntza-prozesu luzea eta neketsua da, milaka milioi euro kostatzen duena eta hainbat urteko lana eskatzen duena. Gaur egun, hegazkin-ontziak eraikitzetakotan, luzera, mahuka eta desplazamendu handiarekin egiteko joera dago, hangarrean garraiatzeko eta itsasontziaren estalkian hegazkin gehiago denbora gutxiagoan lan egiteko eta marinel gutxiago erabiltzeko, horiek maneiatzeko automatizazioari esker.

Lehen Mundu Gerran zehar, potentzia nagusi batzuek hegazkin-ontziek zuten munta estrategikoa ulertu zuten, urrutiko gatazketan beren hegazkinekin parte hartzeko, autonomia mugatua baitzuten.