Herbehereetako urrezko aroko margolaritza

Herbehereetako pintura barrokoa Zazpi Probintzia Batuen Errepublikan egindako pintura da. Garai horri Herbehereetako Urrezko Aroa deitzen zaio, eta gehienetan XVII. mendean kokatu ohi da Herbehereetako historian.^[1]

Gaztelako koroak Herbehereetako lurraldean izan zuen kontrol zorrotza apaldu egin zen Zazpi Probintzia Batuetako Errepublikaren matxinada garaitu zenean, eta laurogei urteko Gerraren amaieran (1568-1648), Herbehereetako independentzia ekarri zuena. Hegoaldeko Herbehereek 1713ko Utrechteko Itunera arte Gaztelaren mende jarraitu zuten.

Holandako Errepublika berria Europako naziorik oparoena zen, eta Europako merkataritza, zientzia eta artea zuzentzen zituen. Estatu berria osatzen zuten Herbehereetako iparraldeko probintziak, tradizioz, Flandesko hegoaldeko hiriak baino garrantzi gutxiagoko arte-guneak izan ziren, eta gerrak biztanleria handizka astindu eta lekualdatu izanak, eta monarkiak eta kultura-tradizio katolikoek eragindako geldialdi gogorrak esan nahi zuten Holandako arteak erabat berrasmatu behar zuela, eta erronka hori indartu egingo zela.

Garai hartako ezaugarri bereizgarrietako bat pintura-generoak ugaritzea da, artista gehienek horietako batean egiten baitute arte-ekoizpena. Espezializazio horren garapen osoa 1620ko hamarkadaren amaieratik 1672ko frantziar inbasiora arte ikusten da, han baitago pinturaren Urrezko Aroa.

Mugimendu horrek norabide desberdinak hartzen ditu lurraldearen arabera:

• Iparraldeko errepublika berri protestante eta burgesari, genero piktorikoen aniztasun handiagoa eta gai-dibertsifikazioa daude.
• Espainiako Herbehereetan, katoliko eta aristokratikoetan, historiako pintura eta erlijio-gaiak nagusitzen dira.

• Rembrandt
• Jan Vermeer

1. ↑ En termes històrics generals, s'acostuma a considerar el 1702 com el final de l'Edat d'Or, una fita que encaixa raonablement bé en la pintura.