Nazionalismo erromantiko

Nazionalismo erromantikoa, nazionalismo organikoa edo identitatearen nazionalismoa nazionalismo mota bat da, non estatuak bere legitimitate politikoa bideratzen duen gobernatzen duen gizabanakoen batasunaren ondorio organiko gisa. Horrek barne hartzen ditu, praktikaren modu bereziaren arabera, «nazioaren» hizkuntza, arraza, kultura, erlijioa eta ohiturak, kulturaren barruan «jaiotako» pertsonen multzoaren lehen zentzuan. Nazionalismo mota hau, monarkak Jainkoarengandik jasotzen zuen "goitik beherako" estatuaren legitimitatea aldarrikatzen zuen hegemonia dinastiko edo inperialaren aurkako erreakzio bezala sortu zen.^[1][2]

Erromantizismoaren funtsezko gaien artean, eta bere ondare iraunkorrenaren artean, nazionalismo erromantikoaren kultur asmoak Ilustrazioaren osteko artean eta filosofia politikoan ere nagusi izan ziren. Hasiera-hasieratik, hizkuntzen garapenean eta folklore nazionalean kontzentratuta, eta tokiko ohitura eta tradizioen balio espiritualarekin, Europako mapa berrantolatu beharko duten mugimenduekin, nazioen «autodeterminaziorako» deiekin, nazionalismoa erromantizismoaren funtsezko gaia izan zen, eta haren zeregina, adierazpideak eta esanahiak zehaztu zituen.^[3]

1. ↑ Joseph Theodoor Leerssen, Anne Hilde van Baal, and Jan Rock, eds. Encyclopedia of romantic nationalism in Europe (Amsterdam University Press, 2018.)
2. ↑ Joep Leerssen, "Notes toward a Definition of Romantic Nationalism." Romantik: Journal for the study of Romanticisms 2.1 (2013): 9-35. online
3. ↑ Joep Leerssen, "Notes towards a Definition of Romantic Nationalism", Romantik: Journal for the Study of Romanticisms, 2.1 (2013): 9-25 (28).