Taoismo

Artikulu honek erreferentziak behar ditu. Hemen erreferentzia egiaztagarriak gehituz lagun dezakezu.

Taoismoa Lao Tzu-ren idazki batzuetatik sortutako mugimendu erlijiosoa da.

Taoismoak hiru indar daudela zehazten du: baikorra, ezkorra eta baketzailea. Indar baikorra eta indar ezkorra elkarren aurka daude; hau da, bakoitzak bere aldetik independenteki jokatzen du. Yin eta Yang izena dute, hurrenez hurren. Hirugarren indarra Tao da, eta batera ditu Yin eta Yang-a. Esaera zahar batek dioː «alde Yin bat eta alde Yang bat, hori da Tao». Bi kontrako aldeek, Yin eta Yang-ek, indar berbera dute; horregatik, heriotza eta bizitza, ez dago bata bestearen gainetik. Tao-a, berriz, pentsamendu gizatiarra heldu ezin daitekeen zerbait da.

Intuizio, sentsibilitate, naturaltasuna eta bizitza bezala ere ezagutzen da.

Lao Tzu txinatar kulturako filosofo aipagarriena izan zela esaten da. Dao De Jing liburua idatzi zuen, pentsamendu taoistaren liburu nagusia. Dao-k indar bat, edo hobeki esanda, munduaren ordena deskribatzen du. Kontraesan indar bat da, eta unibertsoko gauza guztiak azaltzen ditu.

Artikulu edo pasarte honek eduki, gramatika, hiztegi edota ortografia akatsak ditu. Lagundu nahi baduzu, zuzendu ezazu.

Taoismoa funtsean Te King Tao-an oinarritutako tradizio filosofiko txinatarrari Tsé lao eransten duen bizitza-filosofia sistema da. Bere irakaskuntzek zatitzen dute batasun absolutuko kontzeptuko eta eguraldi aldagarri berean izena emandako Tao, errealitate gorena eta gauza guztien jatorri kosmologiko eta ontologikoa osatzen dituena.

Hitz txinatarra 道 tao-a (edo dao-a, erromantzez eman zaion forman) 'bidea' dela esan ohi da, nahiz eta filosofian eta herriko erlijio txinatarretan ezin konta ahala ñabardura izan.

Taoismo filosofikoa garatu zen Lao Tseren idazkietatik eta Zhuangzi testutik aurrera. Elezahar txinatarraren arabera, Lao Tse K.a. VI. mendean bizi izan zen eta, beraz, tradizionalki mende horretako data eman ohi zaio Daodejing-en erredakzioari, nahiz eta gaurko ikerketa batzuen arabera nahiko beranduagokoa izan zen.

Taoisten funtsezko helburua hilezkortasunera heltzea izan arren, batzuetan hau ez da hitzez hitz ulertzen, baizik eta osotasuneko bizitza luzea bezala. Era berean, esaten zen naturarekiko harmonian bizi ziren pertsonak hilezkorrak zirela. Lao-Tse jainko taoista bihurtu zuten ―hilezkorra―, folkloreko heroi, jeneral ospetsu eta jakintsuz osatutako panteoi itzel bati hasiera emanik, denak ere hilezkortasunera heldu zirenak. Hala ere, taoismoaren forma zaharra korronte filosofikoa zen, eta ez erlijiosoaː pentsalari zaharrek «hilezkortasuna» inguruarekin bat norberak bere burua gainditzea bezala interpretatzen zuten, eta honek esan nahi du norberaren eta inguruaren aurrerabidea bilatu behar direla.

Geroago, taoismoa konfuzianismotik, budismotik eta herri-erlijiotik hartutako elementuekin nahasi zen. Taiwanera duela 300 bat urte eraman zen erlijio taoistaren era zehatza tradizio honen erakusgarri tipikoa da. Gaurko praktikaren ezaugarririk bereizgarriena arbasoen benerazioa da.