Aldtsjerkeslavysk

It Aldtsjerkeslavysk (Glagolitysk: ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ; Syrillysk: словѣньскъ ѭзыкъ; Latynsk: Slověnĭskŭ językŭ), ek bekend ûnder de nammen Aldslavysk, Aldbulgaars en Aldmasedoanysk, is de âldste Slavyske skriuwtaal. It datearret fan 'e midden fan 'e 9e iuw en waard op skrift steld troch de bruorren Syrillus en Metoadius op basis fan Súdslavyske dialekten dy't sprutsen waarden yn it gebiet om Tessaloniki yn it Byzantynske Ryk. Foar de taal ûntwurpen sy in nij skrift, it Glagolityske alfabet, en yn ferbân mei harren missy nei it Grutmoravyske Ryk yn 863 makken sy in oersetting fan de Bibel. Letter makken studinten fan Syrillus en Metoadius oan de ein fan de 9e iuw yn it Earste Bulgaarske Ryk it Sirillyske alfabet, dat fierhinne fan 't Grykske alfabet ôflaat wie en stadichoan de plak fan 't Glagolitysk ynnaam.

Aldtsjerkeslavyske teksten binne oerlevere yn de foarm fan kopyen út de 10e en 11e iuw; it bekendste manuskript is de Codex Zographensis. Foar de histoaryske taalwittenskap is it Aldtsjerkeslavysk besûnder wichtig, om't it tige nau besibbe is oan it Oerslavysk, de mienskiplike oertaal fan de Slaven.