Daodejing

Daodejing
Autor/a	Laozi
Orixe	China
Lingua	Chinés clásico
Xénero(s)	texto relixioso
[ editar datos en Wikidata ]

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

O Daodejing^[1] ou Tao Te Ching (chinés tradicional: 道德經; chinés simplificado: 道德经; "O clásico do camiño e da virtude") é un libro clásico chinés, considerado un dos textos fundamentais do daoísmo. Segundo a tradición, foi creado polo sabio Laozi,^[2] mais a súa autoría e as súas datas de composición e compilación son aínda obxecto de debate.^[3] Os fragmentos máis antigos atopados datan de finais do século IV a.C.;^[4] ademais, os textos de Guodian son do século III a.C., aínda que conteñen múltiples versións da obra, diferentes da actual.^[5]

Trátase dunha colección de aforismos poéticos dividida en 81 capítulos, que versan sobre nocións importantes do pensamento chinés antigo, como o wu wei ("non facer") ou o dao ("camiño"). Tradicionalmente, divídese en dúas seccións: o Dao jing (capítulos do 1 ao 37) e o De jing (capítulos do 38 ao 81). O Daodejing é unha obra basilar das concepcións filosófica e relixiosa do daoísmo, estendendo a súa pegada para alén desta tradición.^[4] Así, a súa terminoloxía e conceptos foron reelaborados e reinterpretados polo legalismo, o confucianismo e, especialmente, o budismo chinés.^[4]

O libro tivo unha enorme influencia nas civilizacións de Asia oriental, aínda que tamén foi coñecido en occidente a través das súas numerosas traducións.^[4] As súas ensinanzas foron aplicadas en eidos tan variados como a filosofía, a relixión, a arte, a medicina, as artes marciais ou as prácticas sexuais.

1. ↑ Díaz Pardo, Freixanes & Mascato 2006, p. 1194.
2. ↑ Ellwood 2008, p. 262.
3. ↑ Eliade 1984, p. 26.
4. ↑ ^{4,0 4,1 4,2 4,3} Chan 2013.
5. ↑ Littlejohn 2024.