Mar do Norte

Mar do Norte

Tipo	mar setentrional
Epónimo	norte, oeste e Pobos xermánicos
Parte de	océano Atlántico Norte
Localización
Continente	Europa
País da cunca	Noruega, Dinamarca, Alemaña, Reino dos Países Baixos, Bélxica, Francia e Reino Unido
56°30′N 3°42′L / 56.5, 3.7
Comparte fronteira con	Canal da Mancha Skagerrak Océano Atlántico Flandres Occidental
Composto por	baía Alemá Estuario de Forth Fiorde Moray The Wash Masfjorden Hylsfjorden Illas Shetland Kattegat Orcadas Mar de Wadden Skagerrak fiorde de Bokna
Conca hidrográfica	conca do mar do Norte
Características
Altitude	0 m
Profundidade	máximo: 700 m
Dimensións	580 () × 960 () km
Punto máis baixo	fosa norueguesa  (−700 m )
Superficie	570.000 km²
Medicións
Salinidade	3,4 %

O mar do Norte é un mar marxinal do océano Atlántico, situado entre as costas de Noruega e Dinamarca no leste, as das illas británicas ao oeste e as de Alemaña, os Países Baixos, Bélxica e Francia ao sur. O estreito de Skagerrak constitúe unha especie de baía ao leste do mar, o cal conéctao co Báltico a través da baía de Kattegat; tamén está conectado co Báltico mediante a canle de Kiel. A canle da Mancha a través do paso de Calais conéctao ao resto do Atlántico polo sur, mentres que polo norte conecta en través do mar de Noruega, que é o nome que adopta o mar ao norte das illas Shetland.

As mareas son bastante irregulares xa que conflúen nel unhas correntes provenientes do norte e outra do sur. Hai moita choiva e néboa durante todo o ano, e do noroeste veñen violentas tormentas que fan a navegación perigosa.

Ten unha superficie duns 750 000 km²,^[1] unha lonxitude aproximada de 960 km e unha anchura máxima de 480 km. É un mar moi pouco profundo, cunha profundidade media de 95 metros: de feito que no banco Dogger, no medio do mar e a unha profundidade duns 25 metros, atoparonse restos de mamuts, proba de que durante a última glaciación ou ben estaba cuberto de xeo ou ben estaba emerxido. Co desxeo, o banco converteuse nunha especie de último reducto en forma de illa. Á súa vez divídese en tres partes: mar de Wadden, Skagerrak e Kattegat

O mar do Norte ocupou un lugar destacado nos asuntos xeopolíticos e militares, sobre todo na Europa do norte, desde a Idade Media até a era moderna. Tamén foi importante a escala mundial polo poder que os europeos do norte proxectaron en todo o mundo durante gran parte da Idade Media e até a era moderna. O mar do Norte foi o centro da xurdimento dos viquingos. A Liga Hanseática, a República Holandesa e o Reino de Gran Bretaña trataron de facerse co control do mar do Norte e o acceso aos mercados e recursos do mundo. O mar do Norte, única saída ao mar para Alemaña, tivo unha grande importancia estratéxica durante as dúas guerras mundiais.

A costa ten unha xeoloxía e xeografía diversas. No norte, profundos fiordes e cantís escarpados marcan gran parte das súas costas norueguesas e escocesas, respectivamente, mentres que no sur, a costa componse principalmente de praias de area, estuarios de longos ríos e amplas marismas. Debido á densa poboación, a forte industrialización e o intenso uso do mar e a zona que o rodea, diversos problemas medioambientais afectan os ecosistemas mariños. Os problemas medioambientais adversos, que adoitan incluír a sobrepesca, as escorras industrial e agrícola, o dragado e a vertedura, entre outros, deron lugar a varios esforzos para previr a degradación e salvagardar os beneficios económicos a longo prazo.

Ten importantes xacementos de petróleo e gas natural, os cales comezaron a explotarse nos anos 1970.

O mar do Norte constitúe unha zona de forte tránsito marítimo, de explotación petrolífera e de pesca.

1. ↑ Todos os datos xeográficos proceden de «Safety At Sea», dispoñibles en: [1] Arquivado 09 de decembro de 2008 en Wayback Machine..