Melito de Canterbury

Melito de Canterbury

Biografía
Nacemento	século VI Península Itálica
Morte	24 de abril de 624 Canterbury
Lugar de sepultura	Abadía de Santo Agostiño de Canterbury
Arcebispo católico de Canterbury
619 – 24 de abril de 624 ← Lourenzo de Canterbury – Xusto de Canterbury → Diocese: Arquidiocese católica latina de Canterbury
Roman Catholic Bishop of London (en)
604 – – Cedd (en)  → Diocese: Ancient Diocese of London (en)
Abade
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	Sacerdote católico de rito romano , misioneiro
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Consagración	Agostiño de Canterbury
Enaltecemento
santo santo
Día de festividade relixiosa	24 de abril

Melito de Canterbury, tamén chamado Melitón, ou Mellito, finado o 24 de abril de 624, foi o primeiro bispo de Londres, o terceiro arcebispo de Canterbury e un dos membros da misión gregoriana enviada a Inglaterra para converter aos anglosaxóns.^{[Cómpre referencia]} Chegou en 601 cun grupo de clérigos enviados para aumentar a misión, e foi consagrado como bispo de Londres en 604. Melito foi o destinatario dunha famosa carta do papa Gregorio Magno coñecida como Epistola ad Mellitum, preservada nunha obra posterior do cronista medieval Beda, que suxire que a conversión dos anglosaxóns debía emprenderse gradualmente e integrar os costumes e rituais pagáns. En 610, Melito regresou a Italia para asistir a un consello de bispos, e volveu a Inglaterra cun cargamento de cartas papais para algúns dos misioneiros.

Melito foi obrigado a se exiliar de Londres polos sucesores pagáns do seu mecenas, o rei Saeberht de Essex, tras a morte de leste cara a 616. O outro mecenas de Melito, o rei Aethelberht de Kent, morreu ao redor das mesmas datas, o que o obrigou a buscar refuxio na Galia. Melito regresou a Inglaterra ao ano seguinte, despois de que o sucesor de Aethelberht se convertese ao cristianismo, pero non puido regresar a Londres xa que os seus habitantes seguían sendo pagáns. Melito foi consagrado como Arcebispo de Canterbury en 619. Durante o seu exercicio, presuntamente salvou á catedral e a gran parte da cidade, de maneira milagrosa, dun incendio. Tras a súa morte en 624, Melito foi reverenciado como un santo^[1].

1. ↑ Dictionary of Christian biography. Liturgical Press. 2001. ISBN 9780814659212.