Pintura rupestre

A pintura rupestre é aquela forma de expresión artística pictórica que se plasma sobre as rochas, xeralmente no interior de covas, grutas ou cavernas empregadas como abrigo polos homes, pero tamén a ceo aberto e sobre diferentes obxectos.

As pinturas rupestres nas paredes das cavernas, nas cales se representan seres humanos e animais, poden ser encontradas en tódolos continentes da Terra. Parece que tódolos grupos humanos, ó pasaren pola fase de cazadores e recolectores, iniciaron este tipo de traballo plástico duradeiro no cal expresan a especial relación que tiñan coas criaturas do seu contorno e coas súas deidades.

A existencia deste tipo de pinturas está documentada dende tempos non moi antigos. José Mariano Rothea, misioneiro en San Ignacio de 1759 a 1768, coñecía algunhas das grandes pinturas rupestres da Baixa California. Este é o dato máis antigo que se posúe sobre o coñecemento destas pinturas. Marcelino Sanz de Sautuola descubriu en 1879 as pinturas da cova de Altamira, en Cantabria. Juan Cabré descubriu en 1907 unhas pinturas de cervos na Roca dels Moros, no barranco de Calapatá, en Cretas, Teruel, dun estilo diferente das pinturas de Altamira.