Aeneis

Aeneis (Aeneidis vel Aeneidos, f.) est Publii Vergilii Maronis magnum praeclarumque opus, unum optimorum operum litterarum Latinarum et universarum.

Suadetur hanc paginam esse movendam ad Vicifontem. Sententiam tuam profer apud paginam disputationis.

Aeneis poema heroicum, sive epicum, ab Aenea Troiano, Veneris Anchisaeque filio, Priami genero, nomen habet: non quod acta illius omnia comprehendat, sed unum inter omnia praecipuum, scilicet regnum in Italia constitutum. Scripta est a Virgilio in gratiam, tum Romanae totius gentis, tum familiae imprimis Iuliae, quae originem referebat suam ad Iulum sive Ascanium, Aeneae filium ex Creusa, Priami filia. In hanc porro familiam adscitus a Iulio Caesare avunculo fuerat Octavianus, tunc rerum potens, atque Aegypto subacta, Marco Antonio et Cleopatra interfectis, unus orbis Romani dominus. Scribi coepta est, a.U.c. 724 exeunte, Vergilii 40, Octaviani 33 (id est, anno 31 a.C.n.), cum Octavianus in Asia non longe ab Euphrate hiemaret; atque ita Virgilius post adhibitam Georgicis extremam manum, continuo animum Aeneidi videtur applicuisse, et in ea annos, ut habet Servius, undecim collocasse, quot ab eo tempore ad mortem Virgilii omnino numerantur. Secutus est Virgilius, ut in Bucolicis Theocritum et in Georgicis Hesiodum, ita in Aeneide Homerum, cuius Odysseam sex prioribus libris, Iliadem sex posterioribus, expressit.