Ferdinandus I (rex Castellae)

Ferdinandus I (Hispanice Fernando I (in chronicis arabicis vocatur Ferdeland); 1017—27 Decembris 1065) Magnus appellatur, fuit comes Castellae inter annos 1029 et 1037 et rex Legionis atque Castellae ab 1037 usque ad mortem.

Ferdinandus erat filius Sanctii III Maioris, qui eum dedit comitatum Castellae anno 1029, cum patruus die nuptiale occisus esset. Tum Ferdinando in matrimonium duxit Sanctiam filiam Legionensis regis, quam Garcias comes in matrimonium ducere non poterat.

Patre defuncto anno 1035, Ferdinandus Castellam sui iure regnavit, sed sub potestatem regis Legionis se duxit. Nihilo minus, tandem Veremundum III, regem et cognatum suum, anno 1037 in proelio superavit, et regnum Legionensem acquisivit. Postrero anno, diadema sibi imposuit etiam ut rex Castellae. Ex Legione impeta fecit contra Mauros in Gallaecia et ibi creavit Portucalensem comitatum.

Contra fratres Garciam III Pampilonae et Ranimirus Aragoniae bellum gessit, ob territoria inter Castellam et Navarram. Proelio apud Altaporcam gesto anno 1054, bellum inter fratres finivit. Tandem anno 1056 diadema sibi imperator totius Hispaniae imposuit.

Obiit anno 1065, regnis inter filios sic divisis: Sanctius primogenitus patriam patris (Castellam) accepit, dum fratres ei acceperunt regna quae pater subiegit: Alphonsus Legionem et Garcias Gallaeciam.