Mitklinker

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mofers. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

'ne Mitklinker of consonant is 'ne klank wobie de lóch neet óngesperdj dore móndj nao boete kan; 't taengeneuvergestèldje van 'ne klinker. Bieje [p] wie in aap vergaortj de lóch zich ieës veure aafgeslaote luppe, wonao d'r mit e pluufke nao boete kump. Bieje [n] wie in noeat is de móndjhäöldje aafgeslaoten en kump de lóch dore naas d'roet. Bieje [s] wie in saap geit de tóng ómhoeag nao 't verhieëmeldje, wodoor de äöpening nejjer wuuertj en 'n sisklank óntsteit.

De wies worop 'ne mitklinker wuuertj oetgespraoke kan waeren óngerverdeildj in: plosief, fricatief (worónger sibilant), nasaal, approximant, tril, tik, lateraal en halfklinker.

De plosieven en fricatieve kónne wiejer waeren óngerverdeildj in stumloeas en stumhöbbendj (in anger spraoke kónne alle mitklinkers det). Bie 'ne stumloeaze mitklinker trille de stumbenj neet mit; bie stumhöbbendje waal.