Lengua italiana

Quest articol chì l'è scrivuu in lombard, grafia milanesa.

Quell articol chì l'è domà on sbòzz. Se violter sii bon de mettegh dent on quejcòss de puu, preocupeves minga e provégh.

Quella vos chi la gh'ha mìnga dì font o a hinn tròpp pocch. Per piesè, gionta di font a la vos.
Per avè on'ideja di alter vos senza font, vardee chichinscì.

L'italian o, de spess in Lombard Oriental taià (nòmm nativ: italiano), o anca toscan l'è ona lengua latina moderna. L'italian l'è anca, in d'on quaj canton, ona lengua franca, perchè i sò parlant parlen anca lengov different e i doperen l'italian domà per parlà con i gent forest, ma l'era ona situazion pussee spantegaa in del secol quell de 19-20, perchè poeu i politegh de genocidi lenguistegh del Stat italian han portaa la noeuva lengua a la pupart di italian. L'italian l'è lengua offizzial de l'Italia, de San Marin, de la Svizzera (insema al franzes, al todesch e al romancc) e de la Citaa del Vatican (insema al latin). L'è lengua offizzial in Istria insema al Croatt e al Sloven. L'è parlada anca in del Principaa de Monaco, a Malta, in Corsica, a Nizza e provincia, e minga tropp in Albania, Tunisia e in Libia. I so dialet de spess hinn influenzaa da vari lengov regional e local parlaa in 'sti teritori chì.