Sinosentrisme

Sinosentrisme merujuk kepada ideologi bahawa China ialah pusat budaya, politik atau ekonomi dunia.^[1]

Sistem Sinosentrik ialah sistem hierarki hubungan antarabangsa yang berlaku di Asia Timur sebelum penerapan sistem Westphalian pada zaman moden. Negara-negara sekitarnya seperti Jepun (yang memutuskan hubungan lindungannya dengan China semasa zaman Asuka, kerana menganggap dirinya sebagai budaya yang setara dan tersendiri), Korea, Kerajaan Ryukyu, dan Vietnam dianggap sebagai lindungan China. Hubungan antara Kerajaan China dan orang-orang ini ditafsirkan sebagai hubungan anak sungai iaitu negara-negara ini memberikan ufti kepada Maharaja China. Kawasan yang tidak berada di bawah pengaruh Sinosentrik disebut Huawai zhi di (化外之地code: zh is deprecated ; "tanah di luar tamadun").

Di luar lingkaran ini terdapat negeri-negeri uftian yang memberikan ufti kepada maharaja China dan juga China menegaskan pertuanannya. Di bawah dinasti Ming, ketika sistem uftian memasuki puncaknya, negara-negara ini diklasifikasikan menjadi sejumlah kelompok. Puak gasar tenggara (kategori satu) merangkumi beberapa negeri utama Asia Timur dan Asia Tenggara, seperti Korea, Jepun, Kerajaan Ryukyu, Vietnam, Thailand, Champa, dan Jawa. Kumpulan kedua gasar tenggara meliputi negara-negara seperti Sulu, Melaka, dan Sri Lanka.^[2] Sebilangan besar daripadanya ialah negara merdeka pada zaman moden.