Aliyah Bet

Beginperiode: 1934 – 1939

De Parita gestrand bij Tel Aviv, augustus 1939

26 juli 1934: het vertrek van de Velos luidt het begin in van de Aliyah Bet

maart 1937: de immigraties worden na tweeënhalf jaar met Operatie Af Al Pi hervat

29 april 1939: de Hagana richt de Mossad Le'Aliyah Bet op

23 mei 1939: in de MacDonald White Paper wordt het definitieve Britse immigratiebeleid verwoord

Tweede Wereldoorlog: 1939 – 1945

Britse soldaten enteren de Sakarya, februari 1940

25 november 1940: het deportatieschip de Patria wordt gesaboteerd door de Hagana

24 februari 1942: de Stroema wordt getorpedeerd voor de kust van Turkije

6-11 mei 1942: in de Biltmoreconferentie worden plannen gemaakt voor de vorming van een onafhankelijke Joodse staat

24 juni 1944: David Ben-Gurion lanceert het One Million Plan

Bricha: 1945 – 1948

Opvarenden van de Exodus 1947, juli 1947

20 oktober 1945: de eerste schepen van de Palestine Patrol worden ingezet

8 mei 1946: in de slotfase van de La Spezia-affaire emigreren ruim 1000 Joden legaal naar Palestina

14 augustus 1946: het eerste kamp in Cyprus wordt in gebruik genomen

14 februari 1947: de Britten besluiten tot een beëindiging van hun mandaatschap over Palestina

18 juli 1947: de Exodus 1947 arriveert in Haifa

29 november 1947: de door de Verenigde Naties voorgelegde resolutie voor een verdelingsplan wordt aangenomen

14 mei 1948: Israël wordt uitgeroepen tot een onafhankelijke staat

De Aliyah Bet (Hebreeuws: 'עלייה ב, 'aliyah B') of Ha'apala (העפלה, 'vermetel pogen') was de illegale immigratie van Joden in het mandaatgebied Palestina van 1934 tot 1948. Het overgrote deel van de meer dan 100.000 betrokken immigranten, ook ma'apalim genoemd, was afkomstig uit Europa en maakte de reis per schip.

Als gevolg van aanhoudende onlusten tussen Joden en Arabieren in Palestina legde de Britse mandaatregering de legale immigratie steeds verder aan banden. Door de opkomst van het nationaalsocialisme in Duitsland vluchtten grote groepen Joden naar Palestina en nam de Aliyah Bet zijn aanvang. De zionistische jeugdbeweging HeHalutz en revisionistisch-zionistische groeperingen als de Betar voerden vanaf 1934 de eerste clandestiene reizen over zee uit. In 1939 bracht de Britse regering een witboek uit waarin zij het immigrantenquotum verlaagde naar 75.000, gespreid over vijf jaar. In datzelfde jaar werd de Mossad Le'Aliyah Bet opgericht, een eenheid van de Hagana die de immigraties over zee doeltreffender zou gaan organiseren.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de organisatie van de illegale scheepsreizen ernstig bemoeilijkt. De Hagana trof in deze periode voorbereidingen voor de Bricha, de massale migratie van Holocaust-overlevenden. Na de oorlog bereikte de Aliyah Bet zijn hoogtepunt toen meer dan 70.000 Joodse vluchtelingen in overvolle schepen richting Palestina reisden. De Royal Navy onderschepte het grootste deel van de immigranten en deporteerde hen naar interneringskampen in Atlit en Cyprus. In de naoorlogse periode wisten slechts twaalf schepen met ruim tweeduizend immigranten aan boord de Britse blokkade te doorbreken.

Gebeurtenissen als het zinken van de Patria en de Stroema, de La Spezia-affaire in Italië en de deportatie naar Duitsland van de opvarenden op de Exodus 1947, trokken de belangstelling van de internationale pers. De Mossad Le'Aliyah Bet gebruikte die publiciteit in haar voordeel en zette almaar grotere schepen in. Duizenden vluchtelingen werden voor de ogen van de wereld gearresteerd en de publieke opinie keerde zich tegen de Britse mandaatregering. In 1947 riep zij de hulp in van de Verenigde Naties, die besloten tot een verdeling van Palestina in twee onafhankelijke staten. De onafhankelijkheid van de nieuwe Joodse staat Israël werd op 14 mei 1948 afgekondigd. De Aliyah Bet wordt sindsdien herdacht middels exposities, monumenten en tal van cultuuruitingen.