Arghun

Arghun Khan (c. 1258 – 7 maart 1291^[1]) was de vierde koning van het Il-kanaat. Hij heerste over het Mongoolse deelrijk in Iran van 1284 tot 1291. Hij was de zoon van Abaqa en was net als zijn vader een vroom boeddhist en stond welwillend ten opzichte van de christenen in zijn rijk.

Hij is bekend om het feit dat hij een aantal gezantschappen naar Europa stuurde om een bondgenootschap tot stand te brengen tegen de moslims in de Levant. Zijn vrouw was Bulughan (ook Buluqhan Khatun, Bolgana, Bulughan, of "Zibeline"). Zij schonk het leven aan zijn twee zoons Ghazan en Öljeitü, die beiden later op de troon zouden komen en zich zouden bekeren tot de islam.

Arghun liet Öljeitü bij diens geboorte dopen als christen en gaf hem de naam "Nicolaas" naar Paus Nicolaas IV.^[2] Volgens de Dominicaanse missionaris Ricoldo of Montecroce was hij "een man die zich overgaf aan het ergste kwaad, maar die desondanks een vriend van de christenen was".^[3] Een zuster van Arghun, Oljalh, was getrouwd met de Georgische prins Vakhtang III.^[4]

1. ↑ "He died on March 7, 1291." Steppes, p. 376
2. ↑ "Arghun liet een van zijn zoons, Khordabandah, de latere Oljaitu, dopen en gaf hem ter ere van de Paus de naam Nicolaas", Histoire de l'Empire Mongol, Jean-Paul Roux, p.408
3. ↑ Jackson, p.176
4. ↑ Grousset, p.846