Armoedegrens

Onder armoedegrens wordt meestal verstaan: het inkomen dat iemand nodig heeft om te kunnen voorzien in de basisbehoeften (minimale voorwaarden die nodig zijn om menswaardig te kunnen leven: kleding, goed drinkwater, voldoende voedsel, goede huisvesting, goed onderwijs en goede gezondheidszorg). Bij een inkomen gelijk aan de armoedegrens gaat het inkomen geheel op aan noodzakelijke uitgaven. Er is dan geen vrij te besteden inkomen ("discretionary spending") over.

Dit betekent niet alleen dat men financieel niet meer rondkomt. Omdat er geen vrij inkomen overblijft kunnen tegenvallers niet worden opgevangen. Ook is er geen capaciteit voor investeringen in zaken die op lange termijn voordeel bieden, men denke hier aan verbeteringen van het huis om de energiekosten te drukken, de koop van een eigen woning, sparen om te verhuizen of te emigreren naar een plaats met betere mogelijkheden, of een cursus of opleiding die uitzicht biedt op betere beroepsmogelijkheden. Dit betekent niet slechts dat men moeite heeft in de basisbehoeften te voorzien, maar ook dat men geen mogelijkheden heeft de eigen situatie te veranderen.

In feite is de armoedegrens de grens tussen armoede en welstand. Het is in eerste instantie een statistisch begrip, dat wordt gebruikt bij het maken van overzichten omtrent de inkomensverdeling in een land.