Beleg van Leningrad

Oostfront (Tweede Wereldoorlog)
	Polen · Balkan · Barbarossa · Minsk · Raseiniai · Smolensk (1) · Charkov (1) · Finland · Leningrad · Tichvinoffensief · Moskou · Toropets-Cholmoffensief· Rzjev · Charkov (2) · Stalingrad · Charkov (3) · Koersk · Bagration · Warschau · Laplandoorlog · Wisła-Oderoffensief · Oost-Pruisenoffensief· Pommerenoffensief· Neder-Silezische offensief · Operatie Sonnenwende · Berlijn · Praag

Beleg van Leningrad
Onderdeel van de Tweede Wereldoorlog
	De situatie nabij Leningrad
Datum	8 september 1941 - 27 januari 1944
Locatie	Leningrad, Sovjet-Unie
Resultaat	Overwinning voor de Sovjet-Unie
Strijdende partijen
Duitsland; Spaanse Blauwe divisie; Finland	Sovjet-Unie
Leiders en commandanten
Wilhelm Ritter von Leeb; Georg von Küchler; Agustín Muñoz Grandes; Carl Gustaf Mannerheim	Kliment Vorosjilov; Georgi Zjoekov
Troepensterkte
725.000 man	930.000 man
Verliezen
Onbekend	300.000 militairen, 16.470 burgers door bombardementen en naar schatting 1 miljoen burgers door uithongering en kou.

Het Beleg van Leningrad (Russisch: блокада Ленинграда; blokada Leningrada) was de langdurige belegering van de Sovjet-Russische stad Leningrad (later wederom Sint-Petersburg) door Duitse troepen aan het oostfront van de Tweede Wereldoorlog (in de voormalige Sovjet-Unie en Rusland bekend als Grote Vaderlandse Oorlog) en een van de bloedigste episodes daarin. Het Duitse aanvalsplan dat tot het beleg leidde heette Unternehmen Nordlicht (1942). De Duitsers slaagden er evenwel niet in de stad te veroveren; hun beleg duurde vanaf 8 september 1941 tot 27 januari 1944 en eindigde met hun terugtrekking, waarna Leningrad definitief buiten het schootsveld van de Duitse artillerie kwam te liggen. De prijs in aantallen slachtoffers was echter zeer hoog.