Bewijs (strafrecht)

Links: voetafdruk op de plaats delict. Rechts: schoen van de verdachte. Rondjes geven de overeenkomsten aan: bewijs dat de schoen van de verdachte op de plaats delict was.

Bewijs is in het strafrecht de informatie die aantoont dat de verdachte datgene heeft gedaan waarvan hij beschuldigd wordt. De beschuldiging staat normaal gesproken in de tenlastelegging, opgesteld door de Officier van Justitie als vertegenwoordiger van de staat.

Voldoende bewijs maakt van de beschuldiging, een hypothese, een juridische waarheid op basis waarvan de beschuldigde persoon door een rechter kan worden veroordeeld en een straf kan worden opgelegd.

Bewijs speelt ook in het burgerlijk recht een belangrijke rol. Als een partij in een procedure een bepaalde stelling poneert of standpunt inneemt, mag een rechter daar alleen van uit gaan als het gestelde is bewezen.

Beginselen van bewijsrecht zijn bedoeld om burgers te beschermen tegen willekeur, ze zijn al in de oudheid bekend, bijvoorbeeld in de Codex Hammurabi.