Edict van Milaan

Het Edict van Milaan^[1][2][3] is mogelijk een edict geweest dat door Constantijn de Grote en Licinius in februari 313 werd uitgevaardigd in Milaan. Hoewel Constantijn en Licinius de situatie van christenen zeker hebben besproken, wordt het bestaan van dit edict door sommige historici verworpen.^[4] Het eventuele edict is niet bewaard gebleven. Wat lang voor het edict werd aangezien, is een diplomatieke brief van Licinius gericht aan de stadhouders van het oosten van het Romeinse Rijk.

1. ↑ (la) Edictum Mediolanense, zoals in Lactantius, De mortibus persecutorum. Uit 'The Roman Law Library', van de Universiteit van Grenoble.
2. ↑ (nl) Nederlandse vertaling Tolerantie-edict van Galerius (Nicomedia, 30 april 311) & 'Edict van Milaan' (Nicomedia, 13 juni 313), bron Lactantius, De mortibus persecutorum, 34 en 48,2-12; vertaling Vincent Hunink, gepubliceerd in: Hermeneus, 79,2007,111-112 (themanummer Constantijn)
3. ↑ (en) Engelse vertaling Edict van Milaan en Edict van Galerius, beide teksten vertaald aan de Universiteit van Pennsylvania, faculteit van Geschiedenis, circa 1897-1907. Website Fordham University, The Jesuit University of New York.
4. ↑ Timothy Barnes, Constantine: Dynasty, Religion and Power in the Later Roman Empire (Chichester etc.: Wiley-Blackwell, 2011), 95-97; Henk Singor, Constantijn en de christelijke revolutie in het Romeinse Rijk (Amsterdam: ambo|anthos, 2014), 249.