George Edward Moore

George Edward Moore
G.E. Moore in 1914
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum	4 november 1873
Geboorteplaats	Londen
Overlijdensdatum	24 oktober 1958
Overlijdensplaats	Cambridge
Locatie graf	Graf op Find a Grave
Nationaliteit	Verenigd Koninkrijk
Wetenschappelijk werk
Vakgebied	Filosofie
Publicaties	Principia Ethica, 1903
Bekend van	analytische filosofie
Promotor	James Ward
Alma mater	Universiteit van Cambridge
Instituten	Universiteit van Cambridge
Belangrijke prijzen	Order of Merit 1951
Portaal    Filosofie

George Edward Moore, bekend als G.E. Moore (Londen, 4 november 1873 - Cambridge, 24 oktober 1958), was een invloedrijk Engels filosoof en hoogleraar werd aan de Universiteit van Cambridge. Met Gottlob Frege. Bertrand Russell en Ludwig Wittgenstein wordt hij gerekend tot grondlegger van de analytische filosofie.

Moore geniet bekendheid door zijn verdediging van een ethisch non-naturalisme,^[1] zijn klemtoon op gezond verstand in het filosofische discours, en door de naar hem genoemde Paradox van Moore. Hij werd bewonderd door andere filosofen en door de Bloomsburygroep, maar is (in tegenstelling tot zijn vriend en collega Russell) minder bekend buiten de academische wereld. Moores essays getuigen van een duidelijke en omzichtige schrijfstijl, en een methodische en geduldige aanpak van filosofische problemen.

Zijn bekendste werken zijn Principia Ethica waarin hij de term "naturalistische dwaling" (naturalistic fallacy) introduceerde, en zijn essays The Refutation of Idealism, A Defence of Common Sense, en A Proof of the External World.

1. ↑ Ethisch of moreel non-naturalisme is een opvatting over ethiek (een meta-ethische opvatting dus) die ervan uitgaat dat ethische uitspraken echte beweringen zijn met inhoud, dat ze waar kunnen zijn of niet-waar in een objectieve zin (onafhankelijk van menselijke meningen), en dat de morele aspecten van de werkelijkheid niet herleidbaar zijn tot niet-morele aspecten.