Glaswol

Bioscoopjournaal uit juli 1940. Achtereenvolgende fasen bij het fabriceren van isolatiedekens van glaswol.

Glaswol is een silicaat dat gebruikt wordt als isolatiemateriaal. Het is een product dat vervaardigd wordt uit zand en gerecycled glas (geen post consumer). Het is niet brandbaar en niet oplosbaar in water, en daardoor erg geschikt als bouwmateriaal. Omdat glaswol in de huid door kan dringen en ook ingeademd kan worden, moet bij het werken ermee beschermende kledij worden gedragen, zoals werkhandschoenen en een stofmasker.

Glaswol is simpel te verwerken. Het weegt weinig. Men kan het knippen met een (heggen)schaar of snijden met een lang mes (bijvoorbeeld een broodmes). Het kan worden gevouwen en in onregelmatige ruimte worden gepropt. Het moet daarna dan wel weer kunnen expanderen, anders gaat de isolerende werking verloren. Om het vast te zetten kunnen nietjes of spijkertjes worden gebruikt. Vaak kan de wol worden ingeklemd (bijvoorbeeld tussen staanders van een wand).

Een glaswoldeken heeft een zeer open, driedimensionale structuur. Lucht wordt als het ware ingesloten tussen de vezels en kan dus niet circuleren en warmte afvoeren: er wordt een isolerende luchtlaag gevormd. De warmtegeleidingscoëfficiënt is ongeveer 0,035 W/(m.K). Glaswol moet drooggehouden worden. Is het eenmaal nat geweest, dan verliest het blijvend zijn warmte-isolerend vermogen.[1]

Glaswol wordt ook geleverd met een bekleding erop bijvoorbeeld een laagje aluminiumfolie. Bij het isoleren van zolders kan deze beklede variant worden toegepast om zo een dampdichte isolatielaag te verkrijgen. De dampremmer, die aan de warme kant moet worden aangebracht, zorgt er dan voor dat er geen vochtproblemen door condensatie in het zolderdak ontstaan.

  1. Hou het warm, geraadpleegd op 24 juni 2018

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search