Graaf van Barcelona

De titel graaf van Barcelona bestaat sinds de verovering van de stad Barcelona door Lodewijk de Vrome in 801. Het graafschap Barcelona werd hierdoor een onderdeel van de Spaanse Mark, het gebied tussen de Pyreneeën en de Ebro. Aanvankelijk beperkte het graafschap zich tot de stad en het gebied daar omheen, maar het breidde zich langzaam uit. Dit gebeurde door annexatie van andere graafschappen en door veroveringen op de Moren.

Net zoals andere graven trachtten ook de graven van Barcelona hun titel erfelijk te maken en een eigen dynastie te stichten. Hierin waren ze zeer succesvol. Zo succesvol dat ze tegen het jaar 1000 de suzereiniteit van Navarra konden erkennen. Vanaf de troonopvolging van Alfons II van Aragón in 1162 valt de titel samen met de troon van Aragón. In 1258 verloor de Franse koning door het Verdrag van Corbeil al zijn feodale aanspraken op het graafschap Barcelona. In de praktijk oefende hij deze al lang niet meer uit. Aldus verliet Barcelona het Franse koninkrijk waarmee een proces van decentralisatie voltooid werd dat voor haast alle andere grote provincies gefaald had, op Vlaanderen na.