Een grafsteen is een steen die de plaats markeert waar een graf ligt en die daar met opzet voor dit doel is geplaatst. Dit kan op twee manieren gebeuren, met een staande steen, ook wel stele genoemd, of een liggende steen, ook wel zerk genoemd.[1]
Meestal is een grafsteen bewerkt met informatie over de overledene, bijvoorbeeld:
Grafstenen dienen als een focus voor de rouwenden en als een statement voor het belang van de overledene volgens diens nabestaanden, of eventueel, bij mensen die alles zelf voor hun dood al geregeld hebben, volgens hem- of haarzelf.
Het materiaal van de steen gaat vaak decennia tot eeuwen mee; een steen van gepolijst graniet heeft een nagenoeg onbeperkte levensduur, en is na duizenden jaren zo goed als onaangetast, zoals uit vele Egyptische graven blijkt; een steen van kalksteen of zandsteen kan in een eeuw al zo goed als onleesbaar worden. Zeer eenvoudige graven worden vaak gemarkeerd met een houten kruis, dat meestal binnen een paar jaar zal wegrotten. Een grafsteen kan een aanzienlijke investering vergen.
Grafstenen in kerken ("grafzerken"), vaak dekplaten van graven in de vloer van de kerk, hebben minder van het weer te lijden, maar worden vaak, als er over gelopen wordt, in de loop van de tijd toch onleesbaar. Stenen en gedenktafels aan de wand van een kerk zijn veel duurzamer.
Begraven in een kerk komt tegenwoordig niet meer voor. In Nederland werd dit afgeschaft in 1829.
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search