Implicatuur

Implicatuur is een onderdeel van de pragmatiek en van de zinssemantiek dat zich specifiek bezighoudt met de meest voor de hand liggende betekenis van taaluitingen, los van datgene wat letterlijk wordt verwoord. Het woord is overgenomen uit het Engels ('implicature') en is geïntroduceerd door de taalkundige Paul Grice (1913-1988).