Internationaal Verdrag betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering en wachtdienst

Internationaal Verdrag betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering en wachtdienst STCW
Ondertekend	7 juli 1978 in Londen
In werking getreden	28 april 1984
Voorwaarden inwerkingtreding	ratificatie door 25 staten die minstens 50% van de wereldbruto-tonnenmaat vertegenwoordigen
Geamendeerd	1991, 1994, 1995, 1997, 1998, 2004, 2006, 2010, 2014, 2015
IMO-verdragen
IMO CONVENTION Veiligheid SOLAS · STCW · COLREG · FAL · LL · SAR · SUA · CSC · IMSO C · SFV · STCW-F · STP Milieu MARPOL · INTERVENTION · LC · OPRC · OPRC-HNS · AFS · BWM · HKC Aansprakelijkheid en compensatie CLC · FUND · NUCLEAR · PAL · LLMC · HNS · BUNKERS · WRC Overige TONNAGE · SALVAGE
IMO-codes
SOLAS CI · IS · NOISE · IGF · FSS · FTP · A&I · LSA · GMDSS · ICS · IAMSAR · CSS · TDC · IMSBC · BLU · Graan · IMDG · BCH · IBC · IGC · INF · Reactor · ISM · HSC · RO · ESP · ISPS · Polar MARPOL RO · BCH · IBC · IGC · IMDG · NOx STCW STCW LL RO · TDC · IS Diverse FVS · Duiksystemen · MODU · OSV · SPS · CTU
Andere IMO-publicaties
SOLAS GPSR · SMCP · NAVTEX
Portaal    Maritiem

Het Internationaal Verdrag betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering en wachtdienst (International Convention on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers, STCW-verdrag) is een internationaal verdrag over de minimale eisen waaraan zeevarenden op koopvaardijschepen moeten voldoen qua training, certificatie en wachtlopen. Het is tot stand is gekomen door de IMO en het eerste verdrag werd opgesteld in 1978. Voordat het verdrag tot stand was gekomen werden de standaarden door de landen zelf bepaald waardoor de kwaliteit van zeevarenden onderling sterk verschilden. Naast het verdrag is er sinds 1995 de STCW-code die de bepalingen uit het verdrag nader specificeert. De twee worden uitgegeven in een band. In dat jaar werd ook het STCW-F-verdrag afgesloten, specifiek voor de visserij.

Het STCW-verdrag stelt eisen aan de opleiding, de certificeren en het wachtlopen, maar omdat het verdrag de minimale eisen beschrijft zijn de landen wel vrij om strengere eisen te stellen aan de zeevarenden. Verder gaat het verdrag alleen over de kwaliteit van de bemanning en niet over het aantal bemanningsleden op een schip; dit wordt behandeld in het SOLAS-verdrag. Het verdrag is van toepassing op schepen van vlagstaten die het verdrag ondertekend hebben en zelfs voor schepen uit niet vlagstaten die wel een verdragsland aandoen. In het verdrag is namelijk een artikel opgenomen waarin deze regel is opgenomen waardoor er geen onderscheid meer bestaat tussen vlagstaten. Dit zorgde er onder andere voor dat het verdrag wereldwijd geaccepteerd wordt en het door 144 landen ondertekend is, wat 98,5% van de wereldtonnage is.