Internationaal strafrecht

Internationaal strafrecht betreft strafrecht dat krachtens het internationale recht is opgesteld, en dat voorziet in het strafbaar stellen en vervolgen van personen die zich schuldig hebben gemaakt aan bepaalde ernstige misdrijven die door de internationale gemeenschap gezien worden als een schending van specifieke door het internationale recht beschermde normen.^[1]

Internationaal strafrecht behandelt grofweg vier typen misdrijven, namelijk: genocide, misdrijven tegen de menselijkheid, oorlogsmisdrijven en misdrijf tegen de vrede (ook wel het misdrijf van agressie genoemd).^[2] Antonio Cassese is van mening dat ook marteling door een staatsfunctionaris en terrorisme in tijd van vrede onder het internationaal strafrecht vallen,^[3] terwijl Bassiouni in totaal zevenentwintig internationale misdrijven erkent.^[4][5] Cassese erkent ook dat er meer daden strafbaar gesteld zijn in internationale verdragen dan de zes 'kernmisdrijven' die hij noemt, maar is van mening dat internationaal strafrecht in de eerste plaats ziet op de vervolging en bestraffing van deze internationale misdrijven in de enge zin.^[6] Het verschil tussen normaal strafrecht en internationaal strafrecht ligt niet zozeer in de misdrijven die vervolgd worden, maar in de rechtsbronnen die gebruikt worden.^[7] Bovendien, wordt er verondersteld dat voor strafbaarstelling in het internationale strafrecht ten minste vereist is dat het strafbare feit ook een internationaal rechtsbelang raakt.^[8] Daarnaast heeft de internationale gemeenschap in het geheel er belang bij dat deze misdrijven strafbaar worden gesteld. Tot slot kan een staat geen beroep doen op immuniteit van vervolging indien het misdrijf door een overheidsfunctionaris is gepleegd (deze laatste kan nog wel persoonlijke immuniteit toekomen).^[9] Het internationaal strafrecht krijgt dus een plaats naast en boven het nationale strafrecht dat ook van toepassing zou kunnen zijn.

1. ↑ R. Cryer, et al, An Introduction to International Criminal Law and Procedure, Cambridge: CUP 2014, p. 4-5.
2. ↑ R. Cryer, et al, An Introduction to International Criminal Law and Procedure, Cambridge: CUP 2014, p. 4.
3. ↑ A. Cassese: International Criminal Law, Oxford: OUP 2013, p. 132-134, 148-149.
4. ↑ M.C. Bassiouni: Introduction to International Criminal Law, Leiden: BRILL 2012, p. 148-149.
5. ↑ Bassiouni noemt naast genocide, misdrijven tegen de menselijkheid, oorlogsmisdrijven, agressie en marteling: onrechtmatig bezit, gebruik, inzetten, opslaan en verhandelen van (nucleaire) wapens; nucleair terrorisme; apartheid; slavernij, slavernij gerelateerde daden en mensensmokkel; onrechtmatige experimenten op mensen; gedwongen verdwijningen en buitengerechtelijke executie; 'huursoldaterij'; piraterij; vliegtuigkaping; dreigen en gebruik met geweld tegen internationaal beschermde personen en personen verbonden aan de Verenigde Naties; gijzelneming van burgers; gebruik van explosieven; oneigenlijk gebruik van de post; financieren van terrorisme; drugssmokkel en gerelateerde drugsdelicten; georganiseerde misdaad en gerelateerde misdrijven; vernietigen of diefstal van nationale schatten; onrechtmatige daden tegen internationaal beschermde delen van het milieu; internationale handel in obsceniteiten; namaak en valsmunterij; onrechtmatig bewerken van internationale onderzeese kabels; corruptie en omkoperij van buitenlandse staatsfunctionarissen.
6. ↑ A. Cassese: International Criminal Law, Oxford: OUP 2013, p. 21.
7. ↑ R. Cryer, et al, An Introduction to International Criminal Law and Procedure, Cambridge: CUP 2014, p. 16.
8. ↑ M.C. Bassiouni: Crimes Against Humanity - Historical Evolution and Contemporary Application, New York: CUP 2011, p. 8
9. ↑ A. Cassese: International Criminal Law, Oxford: OUP 2013, p. 20.