Johan Museeuw

Johan Museeuw
Johan Museeuw in 2006
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Leeuw van Vlaanderen
Geboortedatum	13 oktober 1965
Geboorteplaats	Varsenare
Nationaliteit	Belgische
Sportieve informatie
Discipline(s)	Wegwielrennen Veldrijden
Specialisatie(s)	Sprint Noordelijke klassiekers
Olympische Spelen	1996
Ploegen
1988–1989 1990–1992 1993–1994 1995–2000 2001–2002 2003–2004	AD Renting (ADR) Lotto GB–MG Maglificio Mapei Domo-Farm Frites Quick Step-Davitamon
Beste prestaties
Milaan-San Remo	3e (1992)
Ronde van Vlaanderen	1e (1993, 1995, 1998)
Parijs-Roubaix	1e (1996, 2000, 2002)
Amstel Gold Race	1e (1994)
Luik-Bastenaken-Luik	6e (1997)
Ronde van Lombardije	13e (1996)
WK op de weg	1e (1996)
Medailles
Wegwielrennen Wereldkampioenschappen 1 Lugano 1996 Weg Wereldbeker 2 1993 Weg 2 1994 Weg 1 1995 Weg 1 1996 Weg 2 2002 Weg
Portaal    Wielersport

Johan Museeuw (Varsenare,^[1][2][3] 13 oktober 1965) is een Belgisch voormalig wielrenner en veldrijder, beroeps van 1988 tot 2004. Museeuw behaalde 115 zeges, waarvan 113 op de weg. Hij was gespecialiseerd in het rijden van klassiekers en was op dat vlak een van de besten in de jaren 90. In 1996 werd hij wereldkampioen op de weg op zijn verjaardag, in het Zwitserse Lugano. Zijn bijnaam luidt de Leeuw van Vlaanderen.^[4] Zijn dopinggebruik, dat na zijn carrière aan het licht kwam, plaatste zijn overwinningen echter in een negatiever perspectief.

Museeuw won de twee wielermonumenten Ronde van Vlaanderen; 1993, 1995, 1998; en Parijs-Roubaix; 1996, 2000, 2002; elk driemaal.^[5] Hij werd drie keer eerste, drie keer tweede en twee keer derde in Vlaanderens Mooiste. Deze prestatie is uniek in de wielersport.^[6] Hij is gedeeld recordhouder. Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman, Tom Boonen, Fabian Cancellara en Mathieu van der Poel wonnen ook drie keer. In Parijs-Roubaix presteerden alleen Tom Boonen en Roger De Vlaeminck beter: ze wonnen de Koningin der Klassiekers viermaal. In eendagskoersen als Kuurne-Brussel-Kuurne^[7]; 1994, 1997; de Omloop Het Volk–Gent-Lokeren^[8]; 2000, 2003; E3-Prijs Vlaanderen^[9]; 1992, 1998; Dwars door Vlaanderen; 1993, 1999 ; en Brabantse Pijl^[10]; 1996, 1998, 2000; was hij (vele malen) de beste. De enige Vlaamse klassieker die Museeuw niet kon winnen is Gent-Wevelgem. Museeuws eigen vormpeil, veranderende koerssituaties of een andere renner die hem ten val bracht — zoals Steve Bauer in 1995 — hebben daartoe bijgedragen.^[11][12] In 1992 en 1996 werd Museeuw Belgisch kampioen op de weg.^[13] Verder schreef Museeuw meerdere buitenlandse eendagswedstrijden op zijn naam. Hij won tweemaal het Kampioenschap van Zürich^[14]; 1991, 1995; de Amstel Gold Race^[15]; 1994; Parijs-Tours^[16]; 1993; en de HEW Cyclassics; 2002.^[17] Museeuw won elf Wereldbekerwedstrijden; een eeuwig record.^[18] Tweemaal haalde hij het eindklassement van de voormalige Wereldbeker wielrennen binnen; 1995, 1996.^[19] In 1996 was hij laureaat van de Vélo d'Or Mondial.^[20] Vijf keer won hij de Kristallen Fiets: anno 2023 het absolute record.

Begin jaren tachtig begon Museeuw zijn wielerloopbaan als veldrijder, waarvoor hij vanwege zijn erelijst op de weg minder bekend staat. Museeuw liet een mogelijke carrière als veldrijder links liggen.^[21] Nochtans werd Museeuw in 1991 derde op het Belgisch kampioenschap in Gavere-Asper.^[22] Museeuws achtergrond als veldrijder kwam van pas in eendagswedstrijden op Vlaamse bodem alsmede in Parijs-Roubaix. Museeuw viel op met zijn stuurmanskunst die hij zich aanmat als veldrijder, zijn geavanceerd koersdoorzicht (oa. positionering), zijn drang om aanvallend te koersen en zijn introverte, eigenzinnige haast ondoorgrondelijke persoonlijkheid. Hij gaf doorgaans korte en ongesuikerde interviews, af en toe met een ludieke en/of (soms na verlies) cynische toets, zowel voor als na een koers. Volkskrant vergeleek zijn persoonlijkheid in 1997 stigmatiserend met die van een gemiddelde kantoorbediende en die van een ambtenaar aan de stad of gemeente.^{[23][24][25][26][27]}

Johan Museeuw reed van 1995 tot 2000 in totaal zes seizoenen voor de roemruchte Belgisch-Italiaanse Mapei-ploeg: de blauwe armada. Onder de vleugels van de West-Vlaamse sportbestuurder Patrick Lefevere beleefde hij allicht de mooiste periode van zijn 16 jaar lange wielerloopbaan. Het is een periode die ook een donkere rand heeft, in het bijzonder vanwege de zware valpartij en knieblessure die Museeuw opliep in Parijs-Roubaix editie 1998, waarna artsen een tijd lang voor zijn carrière vreesden. Met ploegmaats als Andrea Tafi, Franco Ballerini, Stefano Zanini, Wilfried Peeters, Ludwig Willems, Carlo Bomans en Bart Leysen domineerde Museeuw in die periode de noordelijke voorjaarsklassiekers. Museeuw won zesmaal een kasseiklassieker als renner van achtereenvolgens Mapei–GB, Mapei–Bricobi en Mapei–Quick Step. Tussen 2001 en 2004 won Museeuw er nog één bij Domo-Farm Frites en één bij Quick Step-Davitamon, ook hier onder het sportieve bewind van Lefevere. In totaal won hij tienmaal een kasseiklassieker gedurende zijn carrière.^[28]

In augustus 2000 liep Museeuw hersenschade op bij een motorongeluk en verkeerde even in kritieke toestand, maar herstelde van de hierbij opgelopen blessures.^[29] Johan Museeuw, 38, stopte op 2 mei 2004 als beroepswielrenner. Hij reed en won een afscheidscriterium in zijn woonplaats Gistel.^[30] De Scheldeprijs in Schoten was zijn laatste officiële wedstrijd: op 14 april 2004.^[31]

Vijf maanden na het einde van zijn loopbaan, in oktober 2004, werd hij beschuldigd van en vervolgens aangeklaagd voor het gebruik van verboden middelen. Diezelfde maand werd zijn dopinggebruik bewezen, later ook aan de hand van zijn sms-verkeer.^[32][33] Zijn overwinningen bleken zodoende een donkere achtergrond te hebben. Eind januari 2007 bekende Museeuw dat hij aan het einde van zijn loopbaan als beroepsrenner doping heeft gebruikt [in zijn periode bij Domo en Quick-Step] onder het bewind van Patrick Lefevere.^[34]

Museeuws reputatie kreeg een knauw, vooral buiten Vlaanderen. In Vlaanderen bleef hij immens populair. Museeuw nam nadat hij in opspraak kwam ook meteen het initiatief om zijn naam te zuiveren en werd "een voorvechter van een zuivere wielersport". Hij wordt nog steeds beschouwd als een van de beste eendagsrenners van zijn generatie. De Belgische krant Het Nieuwsblad schatte Museeuw in 2013, toen de Ronde honderd jaar oud werd, hoger in dan Briek Schotte als beste wielrenner die ooit de Ronde reed en won.^[35] In 2015 werd hij door de toen nog levende oud-winnaars van de Ronde verkozen als beste renner in de geschiedenis van Vlaanderens Mooiste (eerste editie voor mannen dateert van 1913).^[36]

Als ondernemer bracht Museeuw een naar hem genoemd merk racefietsen op de markt.^[37][38] Daarnaast organiseert Museeuw fietstochten in de regio rond Oudenaarde in de Vlaamse Ardennen.^[39]

1. ↑ Palmares van Johan Museeuw. De Standaard (4 september 2003). Gearchiveerd op 1 mei 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
2. ↑ Fiche Johan Museeuw. De Standaard (15 april 2002). Gearchiveerd op 30 april 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
3. ↑ Johan Museeuw. Pro Cycling Stats. Gearchiveerd op 20 oktober 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
4. ↑ Jungmann, Bart, Museeuw, de Leeuw van Vlaanderen. Volkskrant (6 april 1998). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
5. ↑ ‘De Leeuw van Vlaanderen’ Johan Museeuw bezoekt de premier van België Alexander De Croo: “Alexander, mijn moeder is een fan van jou” “Moeders zijn veel waard, Johan”. De Zondag (4 april 2021). Gearchiveerd op 5 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
6. ↑ Museeuw behaalde acht podia in de Ronde van Vlaanderen uit vijftien deelnames. Briek Schotte heeft ook acht podia behaald, maar won twee keer en werd meer derde dan tweede. Volgen achter Museeuw en Schotte: Eddy Merckx zes keer, Mathieu van der Poel en Fabian Cancellara vijf keer.
7. ↑ Museeuw snelste in eindsprint van koers naar Kuurne. Volkskrant (3 maart 1997). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
8. ↑ Omloop Het Volk: Museeuw en Van Petegem kunnen record halen. Het Belang van Limburg (27 februari 2004). Gearchiveerd op 1 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
9. ↑ 'Voor hen die vergeten waren dat hij dit kon'. De Morgen (6 april 1998). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
10. ↑ Putzeijs, André, Na derde zege in Brabantse Pijl fietst Johan Museeuw vol vertrouwen naar zijn Ronde van Vlaanderen. Het Belang van Limburg (27 maart 2000). Gearchiveerd op 1 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
11. ↑ Vandenbussche, Tom, Johan Museeuw, de man die Gent-Wevelgem nooit kon winnen. Krant van West-Vlaanderen (26 maart 2021). Gearchiveerd op 9 mei 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
12. ↑ 1995: Lars Michaelsen. Sporza (27 maart 2019). Gearchiveerd op 2 juni 2021. Geraadpleegd op 30 mei 2021.
13. ↑ Fransen, Guy, Uw gidsen tijdens het wielerseizoen: Roger De Vlaeminck, José De Cauwer en Johan Museeuw. Het Nieuwsblad (21 februari 2014). Gearchiveerd op 2 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
14. ↑ Axel Merckx met Museeuw in gedachten. De Standaard (19 augustus 2000). Gearchiveerd op 1 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
15. ↑ Woldendorp, Johan, Aanklamper Rooks vult de kinderhand. Trouw (25 april 1994). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
16. ↑ Museeuw klopt rivaal Fondriest in Parijs-Tours. NRC Handelsblad (4 oktober 1993). Gearchiveerd op 1 november 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
17. ↑ Onverslijtbare Museeuw wint in Hamburg. NRC Handelsblad (5 augustus 2002). Gearchiveerd op 1 november 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
18. ↑ Museeuw wil wereldbekertrui verdedigen. De Standaard (5 augustus 2002). Gearchiveerd op 29 april 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
19. ↑ Cobbaert, Paul, Johan Museeuw zwijgt niet meer: “Wilfried Peeters wist alles”. De Zondag (20 september 2015). Gearchiveerd op 4 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
20. ↑ Velo d’Or geeft namen genomineerden vrij: twee Belgen bij de kanshebbers. Het Nieuwsblad (23 november 2020). Gearchiveerd op 5 mei 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
21. ↑ Johan Museeuw: "Ik zeg al twee jaar dat Wout gemaakt is om op de weg te koersen", Wout van Aert: "Ik doe wat ik leuk vind". Het Laatste Nieuws (4 december 2018). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 19 juni 2021.
22. ↑ Veldrijden Belgische NK 1991. Sportuitslagen.org. Gearchiveerd op 3 mei 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
23. ↑ Camps, Hugo, Hugo Camps bij eeuwige kampioen Johan Museeuw. De Morgen (18 april 2019). Gearchiveerd op 5 mei 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
24. ↑ Woldendorp, Johan, Museeuw stapt eindelijk uit eigen schaduw. Trouw (3 april 1995). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
25. ↑ Lieshout, Marc van, De stille nog even te sterk voor de brutale. Volkskrant (15 april 2002). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 3 mei 2021.
26. ↑ Vanwalleghem, Rik, De drie werelden van Johan Museeuw. De Standaard (14 april 2004). Gearchiveerd op 30 april 2021. Geraadpleegd op 28 maart 2023.
27. ↑ Jungmann, Bart, Alleen de benen spreken. Volkskrant (5 april 1997). Gearchiveerd op 27 maart 2023. Geraadpleegd op 28 maart 2023.
28. ↑ Lefevere over Squinzi: "Kon niet verdragen dat "preparatore" besliste wie koers won". Sporza (3 oktober 2019). Gearchiveerd op 2 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
29. ↑ Museeuw geopereerd na motorongeval. Volkskrant (15 augustus 2000). Gearchiveerd op 6 augustus 2021. Geraadpleegd op 6 augustus 2021.
30. ↑ 50.000 mensen voor afscheid Johan Museeuw. Gazet van Antwerpen (3 mei 2004). Gearchiveerd op 30 april 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
31. ↑ Graat, John, Erfenis Museeuw is in goede handen bij 'opvolger' Boonen. Trouw (15 april 2004). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
32. ↑ Fransen, Guy, Dopinggebruik Museeuw bewezen. De Standaard (9 oktober 2004). Gearchiveerd op 1 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
33. ↑ Geraakt Museeuw nog uit dit wespennest?. Het Nieuwsblad (5 februari 2005). Gearchiveerd op 2 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
34. ↑ Johan Museeuw bekent dopinggebruik. De Standaard (23 januari 2007). Gearchiveerd op 4 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
35. ↑ Mercy, Marc, Johan Museeuw is allerbeste renner in 100 jaar Ronde van Vlaanderen. Het Nieuwsblad (29 maart 2013). Gearchiveerd op 2 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
36. ↑ Vandecappelle, Bram, Oud-winnaars verkiezen Johan Museeuw tot beste Ronde van Vlaanderen-renner aller tijden. Het Nieuwsblad (4 april 2015). Gearchiveerd op 5 mei 2021. Geraadpleegd op 1 mei 2021.
37. ↑ Museeuw-bikes eist 450.000 euro schadeloosstelling. Gazet van Antwerpen (10 mei 2007). Gearchiveerd op 30 april 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
38. ↑ Neyt, Geert, UGent test vlasvezelfiets van Johan Museeuw. Het Nieuwsblad (21 juni 2010). Gearchiveerd op 1 mei 2021. Geraadpleegd op 29 april 2021.
39. ↑ Fietstocht met Johan Museeuw^{[dode link]}. Stad Oudenaarde. Geraadpleegd op 16 oktober 2021.