Karakorum

Karakorum
model van Karakorum
Situering
Coördinaten	47° 12′ NB, 102° 49′ OL
Portaal    Archeologie

Karakorum (ook wel K'a-la-k'un-lun, Khara-khorin, Kharkhorum, Khara Khorum, Turks-Mongools voor zwarte rots) was van 1235 tot 1272 de hoofdstad van het Mongoolse Rijk. Van 1371 tot 1388 was het de hoofdstad van de Noordelijke Yuan.

Karakorum ontstond in 1224 als een kamp van joerts op een strategische locatie geselecteerd door Dzjengis Khan. Het was zijn opvolger Ögedei Khan die de werkelijke urbanisatie organiseerde. Het was geen heel grote stad, omdat de Mongolen van nature geen stadsmensen waren: de meesten leefden als nomaden in tenten.^[bron?] De stad werd omsloten door een lemen muur met vier poorten. Aan de oostelijke poort werd graan verkocht, aan de westelijke poort geiten en schapen, aan de zuidelijke poort runderen en ossenkarren en aan de noordelijke poort paarden. De stad telde twaalf boeddhistische tempels, twee moskeeën en een kerk. De stad had een wijk voor de Arabieren, met grote markten, en een voor de Chinezen. Rond 1254 was Willem van Rubroeck in Karakorum, waarvan hij een uitgebreide beschrijving naliet.

Nadat verschillende khans elkaar waren opgevolgd in Karakorum, verplaatste Koeblai Khan de hoofdstad van zijn rijk naar Peking. Karakorum werd in 1388 verwoest door Ming-troepen.