Kerkuilen

Kerkuilen
Fossiel voorkomen: Laat-Eoceenheden
De gewone kerkuil (Tyto alba)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Strigiformes (Uilen)
Familie
Tytonidae
Mathews, 1912
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Kerkuilen op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De kerkuilen (Tytonidae) vormen de kleinste familie in de orde der uilen (Strigiformes). De familie telt 20 soorten, waarvan de (gewone) kerkuil veruit het bekendst is.[1] Dit is de enige die voorkomt in de Lage Landen. Het zijn middelgrote tot grote uilen met een grote kop en een karakteristiek hartvormig gezicht. Kerkuilen hebben lange, sterke poten met krachtige klauwen. Ze onderscheiden zich van de andere uilenfamilie, de echte uilen, door details in hun verenkleed, hun borstbeen en de bouw van hun poten.[2]

De kerkuilen hebben een omvangrijk verspreidingsgebied. Ze leven in uiteenlopende habitats, van woestijnen tot bossen en van gematigde breedtegraden tot de tropen. Ze nestelen zich bij voorkeur rond landbouwgebieden en aan de randen van dorpen of steden.[3] Van de meeste soorten is weinig bekend. Sommige soorten, zoals de madagaskargrasuil, zijn sinds hun ontdekking nauwelijks gezien of bestudeerd. De gewone kerkuil is door zijn alomtegenwoordigheid daarentegen een van de bekendste uilensoorten ter wereld.

Vijf soorten kerkuilen zijn bedreigd, en sommige eilandsoorten zijn tijdens het Holoceen of eerder reeds uitgestorven, daaronder Tyto pollens, bekend uit het fossielenbestand van het eiland Andros op de Bahama's. Vrijwel alle kerkuilen zijn nachtactief, ze leven in paren of solitair.

  1. Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam IOC
  2. (en) Bruce, M. D. (1999): Family Tytonidae (Barn-owls). In: Handbook of Birds of the World Volume 5: Barn-owls to Hummingbirds: 34-75, plates 1-3. Lynx Edicions. ISBN 8487334253.
  3. (en) Kross S, Bourbour R, Martinico B. (2016). Agricultural land use, barn owl diet, and vertebrate pest control implications. Agriculture, Ecosystems & Environment 223: 167–174. DOI: 10.1016/j.agee.2016.03.002.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search