Lodewijk de Duitser

Lodewijk de Duitser
806-876
Zegel van Lodewijk de Duitser
Koning van het Oost-Frankische Rijk
Periode	843-876
Voorganger	Lodewijk I de Vrome
Opvolger	Karloman van Beieren Lodewijk III de Jonge Karel III de Dikke
Koning van Lotharingen
Periode	869-876
Voorganger	Lotharius II
Opvolger	Lodewijk III de Jonge
Hertog van Beieren
Periode	829-865
Voorganger	Lodewijk de Vrome
Opvolger	Karloman van Beieren
Vader	Lodewijk de Vrome
Moeder	Ermengarde van Haspengouw

Lodewijk de Duitser (806 — Frankfurt am Main, 28 augustus 876), ook bekend als Lodewijk II of Lodewijk de Beier, was een kleinzoon van Karel de Grote en de derde zoon van de opvolgende Frankische keizer Lodewijk de Vrome en zijn eerste vrouw, Ermengarde van Haspengouw.

Kort na zijn dood kreeg hij de benaming 'Germanicus' als erkenning voor het feit dat het grootste gedeelte van zijn grondgebied in het voormalige Germanië lag.

Lodewijk II werd de hertog van Beieren in 817 omdat het de gewoonte was van keizer Karel de Grote om een lokaal koninkrijk te schenken aan een familielid die dan diende als een van zijn luitenants en de lokale gouverneur. Toen zijn vader, Lodewijk I (de Vrome genaamd), het rijk verdeelde met de Ordinatio Imperii in 817 kreeg hij Beieren als grondgebied toegewezen. Na het overlijden van zijn vader in 840 werd hij in 843 met het Verdrag van Verdun koning van Oost-Francië, een regio die het stroomgebied van de Elbe overspande van Jutland zuidoostelijk door het Thüringer Woud tot in hedendaags Beieren.