Mijn lief, mijn lief, mijn lief

Mijn lief, mijn lief, mijn lief; soo sprack mijn lief mij toe is een sonnet van Pieter Corneliszoon Hooft, geschreven in 1609 en datzelfde jaar verschenen in Hoofts anoniem verschenen dichtbundel Emblemata Amatoria. De geliefde van de ik verklaart hem de liefde en herhaalt dat op zijn verzoek nog eens, maar zijn geluk wordt verstoord als de dag aanbreekt en hij wakker wordt. In 1611 verscheen een gereviseerde versie.

Op het eerste gezicht doet het gedicht aan als een karakteristiek, niet bijster origineel renaissancistisch sonnet. De wending of volta valt echter niet samen met de scheiding van octaaf en sextet en ook niet met het slotterzine, maar begint met de elfde regel. Hiermee bereikt Hooft parallellie tussen wending en rijmschema. Ook inhoudelijk ontpopt het gedicht zich bij analyse als weinig traditioneel: met behulp van perspectiefwisseling en ambiguïteit wordt de thematiek op een originele manier vormgegeven.