Orde van de Ronde Tafel

De Orde van de Ronde Tafel (of Ridders van de Ronde Tafel) wordt in de Arthurlegende genoemd als de hoogst onderscheiden ridders in het gevolg van Koning Arthur. De Ronde Tafel is een tafel die gestaan zou hebben in het kasteel van Koning Arthur. Hier vergaderde hij met zijn ridders. Of de tafel of een soortgelijke tafel ooit echt heeft bestaan is niet bekend.

In het begin van zijn koningschap was Arthur voornamelijk bezig met het verenigen van de verschillende landheren en het bouwen van Camelot. Zoals het een goed koning betaamt moest hij een koningin zoeken. Al gauw hoorde hij van de mooie Gwenhwyfar (Guinevere). Hij vroeg haar vader om haar hand en trouwde met haar. Bij de bruidsschat zat een grote ronde tafel en Arthur gebruikte deze tafel bij de vereniging van Engeland. Zo ontstond "de ronde tafel". Iedereen aan deze tafel was gelijk aan de ander, niemand was belangrijker en iedereen werd gehoord. De landheren werden tot ridder geslagen en hadden allen plaats aan de ronde tafel.

Volgens de legende stond in het kasteel Camelot een grote Ronde Tafel waaraan een bepaald aantal^[1] ridders als gelijken aanzaten.

In Le Morte d'Arthur van Sir Thomas Malory, de voornaamste bron van de Arthurlegende, wordt de volgende erecode gegeven:

• Geen geweld of doodslag te plegen;
• Nooit bij verraad betrokken te zijn;
• Nooit wreed te zijn maar kwartier te geven wanneer daarom wordt gevraagd;
• Vrouwen te steunen;
• Geen geweld te gebruiken tegen vrouwen;
• Geen gevechten aan te gaan vanwege ruzies zonder grond of winstbejag.

De genoemde idealen staan in sterk contrast tot het werkelijke gedrag van de ridders in de vroege middeleeuwen, vernietigende onderlinge oorlogen waarvan vooral de boeren het slachtoffer waren, verkrachting, verraad, onderlinge krachtmetingen en het zich verkopen aan de meestbiedende waren aan de orde van de dag. De ridderorden waarvoor de Ronde Tafel de inspiratie was waren een bewuste poging om de edelen aan hun leenheer te verplichten en manieren bij te brengen.^[bron?] Kenmerkend voor de mentaliteit van de middeleeuwse ridders is dat vrouwen wel worden genoemd maar burgers, boeren, horigen, zieken, geestelijken en anderen die weerloos waren tegen het geweld van de ridderstand niet.^[bron?]

1. ↑ De aantallen verschillen sterk; men spreekt van 12 maar soms ook van meer dan 150.