Ozon (stof)

Ozon
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van ozon (als resonantiestructuren)
Molecuulmodel van ozon
Ozon, opgelost in dichloormethaan
Algemeen
Molecuulformule	O3
IUPAC-naam	ozon
Molmassa	47,9982 g/mol
SMILES	[O-][O+]=O
InChI	1/O3/c1-3-2
CAS-nummer	10028-15-6
EG-nummer	233-069-2
PubChem	24823
Wikidata	Q36933
Beschrijving	Kleurloos tot lichtblauw gas met een prikkelende geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnen	H270 - H330 - H319 - H370 - H372
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P284 - P271-P310 - P320-P304+P340 - P501
Carcinogeen	mogelijk (IARC-klasse 3)
MAC-waarde	0,2 mg/m³
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	gasvormig
Kleur	kleurloos-lichtblauw
Dichtheid	0,002144 g/cm³
Smeltpunt	−192,5 °C
Kookpunt	−111,9 °C
Oplosbaarheid in water	0,57 g/L
Thermodynamische eigenschappen
ΔfGog	163,2 kJ/mol
ΔfHog	142,7 kJ/mol
Sog, 1 bar	238,93 J/mol·K
Cop,m	39,29 J/mol·K
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Ozon is een enkelvoudige stof van het element zuurstof, met als brutoformule O₃. Bij standaardtemperatuur en -druk is ozon een kleurloos tot lichtblauw gas met een karakteristieke prikkelende geur. In vloeibare vorm is het donkerblauw. Het smeltpunt ligt bij −193 °C en daaronder is ozon een donkerblauwe vaste stof. Het molecuul bezit een gebogen moleculaire geometrie, met een bindingshoek van 116,8°. Ozon is een sterke oxidator.

Ozon werd ontdekt door Christian Friedrich Schönbein in 1840. Werner von Siemens vond de ozongenerator uit, waarmee door elektrostatische ontladingen op industriële schaal ozon gemaakt kan worden.

De naam komt van het Griekse ozein (ὄζειν), hetgeen ruiken betekent. Dit verwijst naar de karakteristieke geur van het gas.

Ozon is een belangrijke component van luchtvervuiling, waar het ontstaat in fotochemische smog.