Pastoralisme

Pastoralisme (van Latijn: pastor, "herder") is een vorm van landgebruik voor veeteelt met een extensieve beweiding op natuurlijk gegroeide struik- en graslanden, waarop ander gebruik wegens klimatologische omstandigheden, karige vegetatie of afgelegenheid niet aantrekkelijk of zinvol is. Bij pastoralisme onderscheidt men een mobiele en een sedentaire vorm. Als de levensbasis van een lokale gemeenschap op zowel pastoralisme als akkerbouw gebaseerd is, spreekt men van agropastoralisme.

Ongeveer 25% van het wereldwijde landoppervlak wordt pastoraal benut. De kuddes bestaan uit kameelachtigen, runderachtigen of kleine herkauwers zoals schapen en geiten.

Pastoralisme is op veel plaatsen van groot belang. In Burkina Faso, bijvoorbeeld, wordt meer dan 70 procent van het vee pastoraal gehouden, in Niger en Tsjaad meer dan 80 procent, en in Soedan, Tanzania en Somalië meer dan 90 procent. In India produceren herders meer dan de helft van de melk en meer dan 70 procent van het vlees. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties worden wereldwijd ongeveer één miljard dieren in verschillende vormen van pastoralisme gehouden. In gebieden van Afrika en Azië, die erg droog zijn of door droge periodes gevormd worden, evenals in andere karige biotopen zoals de Andes en het Noordpoolgebied, is het pastoralisme van groot belang voor voeding en inkomen van veel mensen.